Monday, February 26, 2007

Pray-it-forward


Gebedsvriendin Anna, die iets kunstzinnigs studeert in Utrecht, is bezig met een cool project: Pray it forward! Als ik het goed begrepen heb, is ze bezig met een site en een boek om de boodschap van gebed door te geven (en punten te halen op school - dat terzijde).

Aan de hand van een pray-it-forward-boek bid je en verdiept je relatie met God. Vervolgens deel je dat met anderen door aan drie mensen een pray-it-forward-boek te geven. Het boek en de website helpen om een gebedsbeweging op gang te brengen. Ergens klinkt dat bekend...

"Toevallig" is het ook mijn droom dat mensen in gebed hun relatie met God verdiepen en zijn Vaderhart leren kennen, om dat vervolgens door te geven aan anderen. Gebedstrio's is daar een methode voor, pray-it-forward een andere, hele interessante. Deze ga ik in de gaten houden!

Sunday, February 25, 2007

Kort nieuws, tijdstip en locatie

Afgelopen week hebben we voor het eerst gebeden in drie groepen. Op maandag drie man, woensdag vijf en vrijdag vier. We zijn dus met z'n elven, want ik heb twee keer meegebeden. Het team is erg blij over deze groei, en de nieuwe bidders ook. Ik hoorde één van de nieuwe bidders God vragen om nóg meer groei. Gaaf!

Iemand vroeg mij naar de tijden en locaties. Hij of zij kon ons niet vinden. Tja... lastig punt! De tijden veranderen en zijn erg flexibel, maar er wordt nu gebeden op:
- Maandag, om 13:50 eten en daarna bidden.
- Woensdag 11:50 bidden en daarna eten.
- Vrijdag 11:50 bidden en daarna eten.

De locaties wisselen, tot nu toe hebben we onder andere hier gezeten:
- Stiltecentrum op de 8ste verdieping (meestal niet op maandag).
- TSU kamer op de 13de verdieping.
- Educatorium.
- Buiten.
- Het stiltecentrum op Hoog Catharijne.

Ehrm... Je hebt op woensdag en vrijdag het meeste kans in het stiltecentrum, en anders in de TSU kamer. En anders... Bel me maar...

Thursday, February 8, 2007

Een paar huishoudelijke mededelingen

Tot mijn schrik ontdekte ik gister dat het alleen mogelijk was voor leden van Blogger om te reageren op deze blog. Dat is natuurlijk niet de bedoeling! Ik heb het aangepast.

Verder ben ik er op mijn persoonlijke blog op gewezen dat ik min of meer negatief leek te doen over twee Rooms-katholieke pastores waar ik onlangs een gebedstijd mee heb gedeeld. Dat was niet mijn bedoeling, ik probeerde vooral een weergave te geven van mijn ervaring, en die is sterk gekleurd door mijn eigen achtergrond en karakter. Daarom heb ik een disclaimer toegevoegd met verdere uitleg.

Tot slot goed nieuws vanuit onze faculteit: afgelopen woensdag hebben we met acht theologiestudenten gebeden. Ik zeg 'we', maar eigenlijk had ondergetekende zich verslapen en stond Alette er alleen voor. Ze heeft een goede tijd gehad met zeven nieuwe bidders, en iedereen was erg enthousiast. You go, girl! Er wordt over gedacht om een derde groep te beginnen, bijvoorbeeld op vrijdag (zelfde tijdstip), en zelfs het starten van een vierde groep komt in zicht.

Voor een vierde groep, en voor groepen die nog weer daarna gestart kunnen worden, zoeken we nieuwe gebedsleiders of groepsleiders (gebedsgroepleider is zo'n mond vol). Het is een leuke rol om te vervullen. We bieden een stukje training en een stukje coaching aan, en groepsleiders-in-spe krijgen ruimte om te oefenen in het houden van een inleiding en het leiden van een bijeenkomst. Het klinkt misschien wat zwaar, maar dat is het niet. Het is wel belangrijk om te investeren in nieuwe leiders voor nieuwe groepjes, zodat ieder trio of groepje in goede banen geleid kan worden.

Monday, February 5, 2007

Splitsing en oecumenisch gebed

Vandaag was een historische dag voor ons gebedstrio: de eerste keer bidden in een nieuwe samenstelling. Een half jaar lang hebben we eerst met z'n vieren, toen met z'n drieën, en uiteindelijk weer met z'n vieren gebeden. In die tijd hebben we ons voorbereid op het splitsen in twee groepen. Deze week begint het nieuwe blok met nieuwe colleges en nieuwe roosters, en beginnen we met bidden op twee tijdstippen: maandag na Latijn en woensdag tijdens Latijn.

Vandaag, maandag dus, hebben we gebeden (uiteraard na Latijn - en een smakelijke lunch). Twee bidders van het oorspronkelijke groepje, en één nieuwe bidder (die we een uur van tevoren verrast hadden met een uitnodiging). We liepen naar het stiltecentrum op de Uithof, installeerden ons om te gaan bidden, en werden verrast door twee studentenpastors van de Katholieke Theologische Universiteit. Wat blijkt: zij houden twee keer per week een gebedsdienst voor studenten in het stiltecentrum, en wij hadden onze gebedstijd tijdens één van hun gebedsdiensten gepland. "Hadden jullie iets voorbereid?" vroeg één van hen. "Eh, niet echt..." zei ik. "O, jullie mogen wel met ons meedoen." Zo gezegd, zo gedaan.

We waren de enige studenten, dus met z'n vijven hebben we daar gebeden - of moet ik zeggen, een liturgie afgedraaid? Zelf kan ik niet goed uit de voeten met zo'n geprogrammeerde vorm van gebed (of van kerk zijn in het algemeen). De liturgie was op een A4'tje uitgewerkt en ligt nu naast me. Hij begint:

MIDDAGGEBED (wij staan)
V. God, kom mij te hulp.
A. Heer, haast u mij te helpen.


Voor degenen die liturgisch nóg minder onderlegd zijn dan ik, hier staat zoiets als: de leidende pastor (pastoor? liturg?) zegt "God, kom mij te hulp", en samen zeggen we "Heer, haast u mij te helpen." Het is de bedoeling dat als gebed te zeggen, maar persoonlijk was ik drukker met in het ritme van de zin te blijven, dan met God.

Daarna zongen een Rooms-katholieke hymne, deden we nog een liturgisch vraag-antwoord gebed, een schriftlezing, de 'voorbeden', het Onze Vader, en nog een liturgisch vraag-antwoord gebed.

Bij de voorbeden staken beiden pastors een kaarsje aan, en baden op een manier van "Ik wil graag bidden voor ..., dat God dit en dat mag doen." Ik kan me vergissen, maar ik kon ze er niet op betrappen dat ze zich direct tot God richtten in een vrij gebed. Het was even stil en ik zag mijn kans schoon om ook even mijn zegje te doen tegen God, weliswaar zonder mijn woorden te onderstrepen met een waxinelichtje. Ik bad direct tot God met de woorden 'Vader' en 'Heer', zoals ik gewend ben, ik dankte God voor zijn liefde en vroeg hem om zijn liefde meer en meer zichtbaar te maken in ons en in heel zijn kerk. Ik dankte God voor de eenheid die hij de kerk geeft, van Rooms-katholiek en Luthers tot gereformeerd en charismatisch. Mijn bondgenoten wisten zich nog minder goed raad met de situatie dan ik en waren stil. Achteraf bedankten beiden pastores mij voor mijn voorbede.

Het geheel was na twintig minuten afgelopen. Een verrijkende liturgisch-oecumenische ervaring... geef mij toch maar vrij en spontaan gebed. Maar ja, deze gereformeerd-evangelisch-charismatische jongen is natuurlijk zo aliturgisch als een pompoen!

DISCLAIMER: in deze post probeer ik vooral een weergave te geven van mijn ervaringen. Ik kan persoonlijk niet zo veel met de beschreven vorm van gebed, maar dat heeft alles te maken met mijn achtergrond en mijn karakter. Het is absoluut niet mijn bedoeling om minzaam te doen over de twee pastores, hun geloof of gebed, of over Rooms-katholieke spiritualiteit in het algemeen. Ik heb persoonlijk veel geleerd van die spirituele tradities, en kan er ook nog veel van leren, bijvoorbeeld als het gaat om vasten en meditatie. Daarnaast, ik hou gewoon van die Roomsen!