Splitsing en oecumenisch gebed

Vandaag was een historische dag voor ons gebedstrio: de eerste keer bidden in een nieuwe samenstelling. Een half jaar lang hebben we eerst met z'n vieren, toen met z'n drieën, en uiteindelijk weer met z'n vieren gebeden. In die tijd hebben we ons voorbereid op het splitsen in twee groepen. Deze week begint het nieuwe blok met nieuwe colleges en nieuwe roosters, en beginnen we met bidden op twee tijdstippen: maandag na Latijn en woensdag tijdens Latijn.

Vandaag, maandag dus, hebben we gebeden (uiteraard na Latijn - en een smakelijke lunch). Twee bidders van het oorspronkelijke groepje, en één nieuwe bidder (die we een uur van tevoren verrast hadden met een uitnodiging). We liepen naar het stiltecentrum op de Uithof, installeerden ons om te gaan bidden, en werden verrast door twee studentenpastors van de Katholieke Theologische Universiteit. Wat blijkt: zij houden twee keer per week een gebedsdienst voor studenten in het stiltecentrum, en wij hadden onze gebedstijd tijdens één van hun gebedsdiensten gepland. "Hadden jullie iets voorbereid?" vroeg één van hen. "Eh, niet echt..." zei ik. "O, jullie mogen wel met ons meedoen." Zo gezegd, zo gedaan.

We waren de enige studenten, dus met z'n vijven hebben we daar gebeden - of moet ik zeggen, een liturgie afgedraaid? Zelf kan ik niet goed uit de voeten met zo'n geprogrammeerde vorm van gebed (of van kerk zijn in het algemeen). De liturgie was op een A4'tje uitgewerkt en ligt nu naast me. Hij begint:

MIDDAGGEBED (wij staan)
V. God, kom mij te hulp.
A. Heer, haast u mij te helpen.

Voor degenen die liturgisch nóg minder onderlegd zijn dan ik, hier staat zoiets als: de leidende pastor (pastoor? liturg?) zegt "God, kom mij te hulp", en samen zeggen we "Heer, haast u mij te helpen." Het is de bedoeling dat als gebed te zeggen, maar persoonlijk was ik drukker met in het ritme van de zin te blijven, dan met God.

Daarna zongen een Rooms-katholieke hymne, deden we nog een liturgisch vraag-antwoord gebed, een schriftlezing, de 'voorbeden', het Onze Vader, en nog een liturgisch vraag-antwoord gebed.

Bij de voorbeden staken beiden pastors een kaarsje aan, en baden op een manier van "Ik wil graag bidden voor ..., dat God dit en dat mag doen." Ik kan me vergissen, maar ik kon ze er niet op betrappen dat ze zich direct tot God richtten in een vrij gebed. Het was even stil en ik zag mijn kans schoon om ook even mijn zegje te doen tegen God, weliswaar zonder mijn woorden te onderstrepen met een waxinelichtje. Ik bad direct tot God met de woorden 'Vader' en 'Heer', zoals ik gewend ben, ik dankte God voor zijn liefde en vroeg hem om zijn liefde meer en meer zichtbaar te maken in ons en in heel zijn kerk. Ik dankte God voor de eenheid die hij de kerk geeft, van Rooms-katholiek en Luthers tot gereformeerd en charismatisch. Mijn bondgenoten wisten zich nog minder goed raad met de situatie dan ik en waren stil. Achteraf bedankten beiden pastores mij voor mijn voorbede.

Het geheel was na twintig minuten afgelopen. Een verrijkende liturgisch-oecumenische ervaring... geef mij toch maar vrij en spontaan gebed. Maar ja, deze gereformeerd-evangelisch-charismatische jongen is natuurlijk zo aliturgisch als een pompoen!

DISCLAIMER: in deze post probeer ik vooral een weergave te geven van mijn ervaringen. Ik kan persoonlijk niet zo veel met de beschreven vorm van gebed, maar dat heeft alles te maken met mijn achtergrond en mijn karakter. Het is absoluut niet mijn bedoeling om minzaam te doen over de twee pastores, hun geloof of gebed, of over Rooms-katholieke spiritualiteit in het algemeen. Ik heb persoonlijk veel geleerd van die spirituele tradities, en kan er ook nog veel van leren, bijvoorbeeld als het gaat om vasten en meditatie. Daarnaast, ik hou gewoon van die Roomsen!