Ik ben gevraagd om een bijdrage te schrijven voor het verenigingsblad van NSU, mijn studentenvereniging. Ik wou het alle niet-NSU'ers niet onthouden, dus plaats ik het ook hier. Veel plezier met lezen!
Afgelopen zomer woonde ik op het Momentum Festival een seminar bij van YWAM over gebed en geestelijke autoriteit. Toegegeven, ik kon niet met alles even goed overweg, maar het heeft me wel geprikkeld om hier verder over na te denken. Ik moest onder andere denken aan ons jaarthema, Pontificaal.
Wat betekent het om pontificaal te bidden? Het is in ieder geval iets anders dan half slap bidden. Ik doe het zelf veel te vaak. Dan denk ik aan de moeilijkheden van iemand, en dan bid ik “Heer, eh, wilt u die persoon zegenen, en, eh, kracht geven om met de situatie om te gaan en hem helpen zijn probleem op te lossen”. Dan schiet me nog iemand te binnen om voor te bidden, en nog iemand, en nog iemand. Dan realiseer ik me dat ik eigenlijk wel voor iedereen kan bidden, en bid ik iedereen langs die me te binnen schiet. “Heer, zegen Utrecht. Zegen NSU ook. Zegen mijn ouders, en mijn broers en schoonzussen. Zegen Open Doors, en de vervolgde christenen in Noord-Korea en China en de rest van de wereld.” Zoiets.
Bid ik dan bewust voor hen? Ben ik echt op hen betrokken? Bid ik met geloof of verwachting? Nee, totaal niet. Ik bid, omdat ik het gevoel heb dat ik moet bidden. En dat is zo ongeveer de slechtste motivatie om te bidden. Wat zou er met zulke gebeden gebeuren? Bereiken ze de hemel niet, of verhoort God ze lekker toch wel? Ik vraag het me wel eens af. Kon ik maar een kijkje in de hemel nemen...
De Bijbel staat vol met rare teksten die ik nog niet eens half begrijp, en die me toch ontzettend aanspreken. Zo bijvoorbeeld Ezechiël 22, vers 23-31. God geeft Ezechiël de opdracht om te profeteren. Wat is zijn boodschap? Kort gezegd: Jeruzalem is het haasje. Koningen, priesters, profeten en het volk, ze deden allemaal precies wat God nu net verboden had. Daarom laat God “hun daden op hun eigen hoofd neerkomen” (vers 31). Maar – nu komt mijn punt – het had voorkomen kunnen worden! Vers 30: ‘Ik heb gezocht naar iemand die een muur om de stad kon bouwen, die voor het land in de bres wilde springen opdat het niet zou worden vernietigd – maar zo iemand heb ik niet gevonden. Dus vervloekte ik hen.’
God zocht iemand... Had Jeruzalem geen muur dan? Waren er geen wachters? Volgens mij wel. Verder heeft God het over zonde, reinheid, visioenen en een vloek. Het ligt voor de hand dat het metaforen zijn voor iets geestelijks. Een muur om de stad bouwen: een of andere (geestelijke?) barrière bouwen om de stadsbewoners te beschermen. Op de bres staan: op de uitkijk staan, of knokken. Daarbij denk ik tegelijk aan een soort puriteinse opwekkingsprediker of strenge bijbelleraar, en aan een trouwe voorbidder (al gaan die twee prima samen). Op die manier bidden is zeker wat anders dan uit plichtsgevoel een lijstje afraffelen!
De tekst laat ons nog iets zien. Eén persoon kan voor God een stad maken of breken. Eén persoon kan het verschil zijn tussen zegen en vloek. Eén persoon. En ik geloof dat God hetzelfde tegen Utrecht aankijkt als tegen Jeruzalem, omdat in Utrecht net zulke mensen wonen als in Jeruzalem, en er dezelfde dingen gebeuren. Wat God met Utrecht zal doen, of hij zal zegenen of vervloeken, hangt af van die ene persoon. Jij kan die ene persoon zijn.
Een ander voorbeeld. Sinds een tijd gaat mijn mobiel dagelijks af om 10:02 en bid ik voor ‘arbeiders voor de oogst’, in navolging van Jezus’ opdracht in Lucas 10:2. Het is onvoorstelbaar hoe snel dat een gedachteloos ritueel was geworden. Toen ik het een tijdje terug met God had over vertrouwen, ging mijn telefoon af. Ik bad, zoals gewoonlijk, “Heer, de oogst is zo groot, en arbeiders zijn er zo weinig. Stuurt u arbeiders naar Utrecht om de oogst binnen te halen. Jezus naam, amen.” Ik voelde een stem van binnen: “Vertrouw je? Vertrouw je dat ik echt mensen stuur om de oogst binnen te halen? Dat er daadwerkelijk iemand komt, omdat ik hem stuur omdat jij bidt?” Ik dacht even na. “Ja, ik vertrouw dat u dat kunt, en dat u dat zal doen als ik erom vraag. Wat jammer dat ik daar niet meer bij stil stond. Tjonge, u stuurt echt mensen!” Ik geloof inderdaad dat God mensen stuurt, als ik erom vraag. Of als jij erom vraagt. Als je me niet gelooft, schiet me maar aan op een borrel.
God doet forse beloften als het over gebed gaat. Weer zoiets wat ik maar niet kan vatten. Een voorbeeldje, 1 Johannes 5:14-15 “Wij kunnen ons vol vertrouwen tot God wenden, in de zekerheid dat hij naar ons luistert als we hem iets vragen dat in overeenstemming is met zijn wil. En omdat we weten dat hij naar ons luistert, wat we hem ook vragen, weten we ook dat we alles al hebben gekregen wat we hem gevraagd hebben.” Maar, Jakobus 4, “U krijgt niets omdat u niet bidt. En als u bidt ontvangt u niets, omdat u verkeerd bidt”. Ik begrijp hier maar weinig van. En eerlijk gezegd ben ik niet bepaald een fantastische bidder. Vaak heb ik het gevoel dat ik maar wat aanklooi. Maar ik blijf me er mee bezig houden. Niet alleen voor mezelf, om te krijgen wat ík wil. Maar ook voor Utrecht, voor mijn familie en vrienden, en zelfs voor jullie. Nog lang niet zo pontificaal als ik zou willen, maar hé, in onze zwakte wordt Gods kracht zichtbaar, je weet toch? God gaat werken als wij gaan bidden, daar ben ik van overtuigd. Zelfs als ik daar zelf niets van merk. Dus ik klooi lekker verder.
Tuesday, December 4, 2007
Thursday, October 11, 2007
Aanbidding in de praktijk
Alette laat in onderstaand artikel haar gedachten gaan over aanbidding. Alette is tweedejaars theologie en één van de groepsleiders en coördinator van de gebedsgroepjes op onze faculteit.
Een tijdje geleden werd ik aangesproken door een preek die over aanbidding ging. Enkele aspecten van deze preek wil ik graag aan jullie meegeven. Dit mede omdat het ook best praktisch is.
Rom 11:33-36, zomaar één van de ‘aanbiddingsgedeelten’ in de Bijbel:
O, diepte van rijkdom, zowel van wijsheid als van kennis van God, hoe ondoorgrondelijk zijn Zijn oordelen en hoe onnaspeurbaar Zijn wegen! Want wie heeft het denken van de Heere gekend? Of wie is Zijn raadsman geweest? Of wie heeft Hem eerst iets gegeven om daarvoor vergelding te ontvangen? Want uit Hem en door Hem en tot Hem zijn alle dingen. Hem zij de heerlijkheid tot in eeuwigheid. Amen.
Een prachtig gedeelte in deze brief van Paulus. In het voorgaande van dit hoofdstuk probeert hij God te volgen in Zijn handelen, maar het lukt hem niet. Hij geeft toe, ik begrijp U niet, maar: ik buig wel voor U. En dit loopt dan uit op deze ‘spontane aanbidding’.
Een andere tekst die ik zelf tijdens het bijbellezen tegenkwam is de volgende: Zodra Gideon het verhaal van de droom en de uitlegging daarvan gehoord had, boog hij zich in aanbidding neer. (Richteren 7:15)
Ik wil je aanraden om het verhaal van Gideon eens in z’n geheel te lezen. Het is een wonder(!)mooie geschiedenis. In dit bovenstaande vers is Gideon zó vol van Gods macht die hem leidt, dat hij niet anders kan dan voor God te buigen en Hem te aanbidden.
Hoe kunnen wij nou God verheerlijken? Kun je aanbidding ook leren of oefenen? Ik denk dat dit kan. Soms zal het heel spontaan zijn, als je overweldigd wordt door wie God is. Het kan echter ook anders. Daarom wil ik heel praktisch, 5 stappen in aanbidding weergeven (5xO).
1. Ontspannen: Zo begint aanbidden. Zorg dat alle spanning, ruis en/of onrust weg is. Je moet er de tijd en rust voor nemen om je zo compleet op God te richten.
2. Overdenking: Bedenk voor jezelf: wie is God eigenlijk? Neem bijvoorbeeld een eigenschap van Hem in je hoofd en denk daar over na.
3. Ontzag: Als je over God nadenkt, merk je hoe groot Hij is. Hierdoor ga je ook zien wie je zelf bent. In aanbidding voel je Gods heerlijkheid.
4. Overgave: In aanbidding geef je je helemaal over in Gods handen. Dit is soms best moeilijk. Daarom is het ook stap 4 en niet stap 1: je moet er niet mee beginnen. Denk aan God, laat je hart door Zijn Geest vullen. Stel je vertrouwen op Hem.
5. Ontlading: Je hart barst van God. Het moet eruit! Dit kan op allerlei verschillende manieren zijn. Het hoeft niet persé luidruchtig of uitbundig, het kan ook ingetogen.
Het mooie is dat aanbidding een doel op zichzelf is! Je mag genieten van God om wie Hij is.
Ik hoop dat jullie hier wat mee kunnen. Ik zelf vond het wel even verhelderend. Natuurlijk is dit geen vast schema of een gebruiksaanwijzing waarbinnen je aanbidding moet plaatsen. Het kan denk ik echter wel een hulpmiddel zijn en een manier om aanbidding in de praktijk te brengen.
Het is mooi om God te aanbidden en Hem te prijzen om wie Hij is; alleen of samen. Ik wil alle groepjes dan ook oproepen om te proberen aanbidding ook echt een plaats te geven in het groepsgebed.
Alette
Een tijdje geleden werd ik aangesproken door een preek die over aanbidding ging. Enkele aspecten van deze preek wil ik graag aan jullie meegeven. Dit mede omdat het ook best praktisch is.
Rom 11:33-36, zomaar één van de ‘aanbiddingsgedeelten’ in de Bijbel:
O, diepte van rijkdom, zowel van wijsheid als van kennis van God, hoe ondoorgrondelijk zijn Zijn oordelen en hoe onnaspeurbaar Zijn wegen! Want wie heeft het denken van de Heere gekend? Of wie is Zijn raadsman geweest? Of wie heeft Hem eerst iets gegeven om daarvoor vergelding te ontvangen? Want uit Hem en door Hem en tot Hem zijn alle dingen. Hem zij de heerlijkheid tot in eeuwigheid. Amen.
Een prachtig gedeelte in deze brief van Paulus. In het voorgaande van dit hoofdstuk probeert hij God te volgen in Zijn handelen, maar het lukt hem niet. Hij geeft toe, ik begrijp U niet, maar: ik buig wel voor U. En dit loopt dan uit op deze ‘spontane aanbidding’.
Een andere tekst die ik zelf tijdens het bijbellezen tegenkwam is de volgende: Zodra Gideon het verhaal van de droom en de uitlegging daarvan gehoord had, boog hij zich in aanbidding neer. (Richteren 7:15)
Ik wil je aanraden om het verhaal van Gideon eens in z’n geheel te lezen. Het is een wonder(!)mooie geschiedenis. In dit bovenstaande vers is Gideon zó vol van Gods macht die hem leidt, dat hij niet anders kan dan voor God te buigen en Hem te aanbidden.
Hoe kunnen wij nou God verheerlijken? Kun je aanbidding ook leren of oefenen? Ik denk dat dit kan. Soms zal het heel spontaan zijn, als je overweldigd wordt door wie God is. Het kan echter ook anders. Daarom wil ik heel praktisch, 5 stappen in aanbidding weergeven (5xO).
1. Ontspannen: Zo begint aanbidden. Zorg dat alle spanning, ruis en/of onrust weg is. Je moet er de tijd en rust voor nemen om je zo compleet op God te richten.
2. Overdenking: Bedenk voor jezelf: wie is God eigenlijk? Neem bijvoorbeeld een eigenschap van Hem in je hoofd en denk daar over na.
3. Ontzag: Als je over God nadenkt, merk je hoe groot Hij is. Hierdoor ga je ook zien wie je zelf bent. In aanbidding voel je Gods heerlijkheid.
4. Overgave: In aanbidding geef je je helemaal over in Gods handen. Dit is soms best moeilijk. Daarom is het ook stap 4 en niet stap 1: je moet er niet mee beginnen. Denk aan God, laat je hart door Zijn Geest vullen. Stel je vertrouwen op Hem.
5. Ontlading: Je hart barst van God. Het moet eruit! Dit kan op allerlei verschillende manieren zijn. Het hoeft niet persé luidruchtig of uitbundig, het kan ook ingetogen.
Het mooie is dat aanbidding een doel op zichzelf is! Je mag genieten van God om wie Hij is.
Ik hoop dat jullie hier wat mee kunnen. Ik zelf vond het wel even verhelderend. Natuurlijk is dit geen vast schema of een gebruiksaanwijzing waarbinnen je aanbidding moet plaatsen. Het kan denk ik echter wel een hulpmiddel zijn en een manier om aanbidding in de praktijk te brengen.
Het is mooi om God te aanbidden en Hem te prijzen om wie Hij is; alleen of samen. Ik wil alle groepjes dan ook oproepen om te proberen aanbidding ook echt een plaats te geven in het groepsgebed.
Alette
Friday, September 14, 2007
Een nieuw jaar
De colleges zijn weer begonnen! Onze faculteit heeft haar eerste collegeweek al weer achter de rug. Bovendien had ik het voorrecht om mentor te zijn tijdens de introductie. We hebben een stuk of dertig, veertig eerstejaars studenten en ik heb ontzettend genoten.
Gelukkig staan er ook weer gebedsgroepen in de steigers. Het blijkt lastig om via de mail te coördineren welke tweedejaars wanneer kunnen bidden, dus aanstaande dinsdag (18 september) begint er gewoon een groep. Andere groepen kunnen vanuit die groep starten, of gewoon 'los'. Iedereen die mee wil bidden, is van harte welkom om 13:15 in het stiltecentrum op de achtste verdieping van het Van Unnik gebouw. Deborah (tweedejaars) zal de boel in goede banen leiden.
Speciaal voor eerstejaars, maar ook voor iedereen die meer wil weten over gebedsgroepen op de faculteit, houden we een informatiebijeenkomst. Die is aanstaande woensdag (19 september) om 10:00 op het pi-balkon in het educatorium. Het is vrijblijvend, je bent niet verplicht om gelijk mee te gaan bidden, en we zullen ook niet bijten. Marjolijn de Moed (eerstejaars) en ikzelf zullen de boel leiden, en ik zal het een en ander vertellen.
Tot zover de praktische dingen. Ik hoop dinsdag en woensdag veel mensen te mogen begroeten. Tot dan!
Gijs van der Neut
Gelukkig staan er ook weer gebedsgroepen in de steigers. Het blijkt lastig om via de mail te coördineren welke tweedejaars wanneer kunnen bidden, dus aanstaande dinsdag (18 september) begint er gewoon een groep. Andere groepen kunnen vanuit die groep starten, of gewoon 'los'. Iedereen die mee wil bidden, is van harte welkom om 13:15 in het stiltecentrum op de achtste verdieping van het Van Unnik gebouw. Deborah (tweedejaars) zal de boel in goede banen leiden.
Speciaal voor eerstejaars, maar ook voor iedereen die meer wil weten over gebedsgroepen op de faculteit, houden we een informatiebijeenkomst. Die is aanstaande woensdag (19 september) om 10:00 op het pi-balkon in het educatorium. Het is vrijblijvend, je bent niet verplicht om gelijk mee te gaan bidden, en we zullen ook niet bijten. Marjolijn de Moed (eerstejaars) en ikzelf zullen de boel leiden, en ik zal het een en ander vertellen.
Tot zover de praktische dingen. Ik hoop dinsdag en woensdag veel mensen te mogen begroeten. Tot dan!
Gijs van der Neut
Tuesday, May 29, 2007
Gebedsgroep tussen Hemelvaart en Pinksteren
Een van de gebedsgroepsleiders op onze faculteit, Adriaan, laat hieronder zijn gedachten gaan over gebed, Hemelvaart en Pinksteren. Excuses dat uw blogredacteur het pas op Derde Pinksterdag publiceert...Op de zondag na Hemelvaart hoorde ik een preek waaruit bleek dat zelfs de Kerk is gestart als gebedsgroep... Als Jezus naar de hemel is gegaan gaan Zijn volgelingen niet meteen overal het Goede Nieuws verkondigen. Nee, er staat "Ze waren allen eensgezind volhardend in het bidden en smeken" (Handelingen 1:14). Waarom?
Sowieso waren de leerlingen maar een klein groepje mensen, in een vijandige stad, in een gróót Romeins Rijk. Maar Jezus had ze iets beloofd: Hij zou met ze zijn en Zijn Geest sturen. Nu baden ze om de vervulling daarvan. Want pas dàn konden ze werkelijk succesvolle getuigen zijn van hun Heer. Als ze op eigen kracht bezig waren gegaan
hadden ze misschien wel enig succes gehad. Maar wat er in werkelijkheid gebeurde na Pinksteren, is veel groter en dynamischer!
Een les voor ons denk ik: niet meteen aan de slag, maar eerst bidden en dan Gods leiding volgen. Daarbij is het "eensgezind" belangrijk: samen bidden is echt beter dan allemaal in je eentje! De Kerk is geen club waar je lid van bent, maar een gemeenschap waar de leden allemaal dezelfde focus hebben (als het goed is).
En het "volhardend bidden en smeken": blijkbaar was het nodig dat ze een tijdje baden... Misschien om zo klaargemaakt te worden voor hun taak. Smeken wijst erop dat ze beseften dat ze het van genade moesten hebben. Maar Jezus had iets beloofd, dus dan kun je ook volhouden in het gebed!
Wednesday, May 2, 2007
Inspiratiepunt: Making Fisherman of Friends
Sinds kort schrijf ik als veldcorrespondent wat stukjes voor Shiftzine, een webzine voor innovatie en reformatie in de kerk. Mijn eerste afgeronde artikelen zijn nog niet gepubliceerd, maar heb ik al wel geplaatst op mijn persoonlijke blog. Ik heb een informatieavond bezocht van Making Fishermen of Friends (MFF), een discipelmakende beweging onder jongeren in Houten, en heb daarna twee jonge leiders geinterviewd. Waarom schrijf ik daar hier over? Omdat ze begonnen zijn als gebedsgroep.
Herfst 2004. Na een ministry-cursus (ministry = voor iemand bidden in de kracht van de Heilige Geest) besluiten acht jongeren om wekelijks bij elkaar te komen om te bidden voor elkaar en voor hun dorp Houten. De groep groeit, en op een gegeven moment komen er wekelijks veertig mensen bij elkaar in een woonkamer. Jongeren komen tot geloof, en christelijk opgevoede jongeren hebben een behoefte aan concrete handvatten om Jezus te volgen in hun eigen leven. Mensen hadden Bijbels onderwijs en een luisterend oor nodig, niet alleen gebed. Met een aantal mensen gaan ze om de tafel zitten: wat nu? Er ontstaat een visie...
Deze en andere bijbelteksten hebben de biddende jongeren geïnspireerd om zelf discipelen van Jezus te zijn, en anderen tot discipelen te maken. Van Handelingen 2:41-47 en andere passages leerden ze om in gemeenschap met elkaar te leven, vriendschap op te bouwen, en hun maaltijden met elkaar te delen. Ze komen nu één keer in de drie weken samen in de grote groep voor aanbidding, voorbede, ministry, onderwijs, getuigenissen, en gezelligheid. De andere twee weken komen ze in kleine groepen samen voor een maaltijd, aanbidding, gebed, bijbelstudie en getuigenissen. In de kleine groepen is veel interactie en ligt het zwaartepunt van MFF. Daarnaast werken ze met 'geestelijk ouderschap', een vriendschap waarin één jongere als een soort geestelijk vader of moeder met een andere jongere optrekt om hem of haar op weg te helpen.
Ze durven wel te dromen en groot te denken, die lui in Houten. Daar houdt ondergetekende wel van... hoe zou het zijn als dit soort groepjes in de Utrechtse studentenwereld zouden ontstaan, bij theologie of NSU of op andere plaatsen? Ik zou er graag deel van willen uitmaken!
Lees de volledige artikelen hier en hier.
Herfst 2004. Na een ministry-cursus (ministry = voor iemand bidden in de kracht van de Heilige Geest) besluiten acht jongeren om wekelijks bij elkaar te komen om te bidden voor elkaar en voor hun dorp Houten. De groep groeit, en op een gegeven moment komen er wekelijks veertig mensen bij elkaar in een woonkamer. Jongeren komen tot geloof, en christelijk opgevoede jongeren hebben een behoefte aan concrete handvatten om Jezus te volgen in hun eigen leven. Mensen hadden Bijbels onderwijs en een luisterend oor nodig, niet alleen gebed. Met een aantal mensen gaan ze om de tafel zitten: wat nu? Er ontstaat een visie...
"Jezus zei tegen hen: ‘Kom, volg mij! Ik zal van jullie vissers van mensen maken." (Markus 1:17)
"Jezus kwam op hen toe en zei: ‘Mij is alle macht gegeven in de hemel en op de aarde. Ga dus op weg en maak alle volken tot mijn leerlingen, door hen te dopen in de naam van de Vader en de Zoon en de heilige Geest, en hun te leren dat ze zich moeten houden aan alles wat ik jullie opgedragen heb. En houd dit voor ogen: ik ben met jullie, alle dagen, tot aan de voltooiing van deze wereld.’" (Matteüs 28:18-20)
Deze en andere bijbelteksten hebben de biddende jongeren geïnspireerd om zelf discipelen van Jezus te zijn, en anderen tot discipelen te maken. Van Handelingen 2:41-47 en andere passages leerden ze om in gemeenschap met elkaar te leven, vriendschap op te bouwen, en hun maaltijden met elkaar te delen. Ze komen nu één keer in de drie weken samen in de grote groep voor aanbidding, voorbede, ministry, onderwijs, getuigenissen, en gezelligheid. De andere twee weken komen ze in kleine groepen samen voor een maaltijd, aanbidding, gebed, bijbelstudie en getuigenissen. In de kleine groepen is veel interactie en ligt het zwaartepunt van MFF. Daarnaast werken ze met 'geestelijk ouderschap', een vriendschap waarin één jongere als een soort geestelijk vader of moeder met een andere jongere optrekt om hem of haar op weg te helpen.
Onze droom is dat Gods Koninkrijk zichtbaar wordt in Houten en omgeving. Dat klinkt vaag, dus heb ik nagedacht over wat dat zou betekenen. Onze droom is dat mensen Jezus leren kennen, dat mensen een honger krijgen naar meer van Jezus, dat er herstel plaats vindt in gezinnen, dat zieken genezen worden, dat jongeren op straat een doel in hun leven krijgen, en dat kerken samenwerken. Dat, en veel meer, is onze droom.
Wij willen Houten en omgeving bezaaid zien met dynamische kleine groepen van jonge christenen, die vol zijn van Woord en Geest, die elkaar opbouwen en Jezus uitdragen naar buiten toe. Maar die kleine groepen moeten wel functioneren in een netwerk. Wel zelfstandig, maar niet onafhankelijk van de rest van de Kerk. Geen afgescheiden groepjes, maar vriendschappen met christenen in andere groepjes.
Ze durven wel te dromen en groot te denken, die lui in Houten. Daar houdt ondergetekende wel van... hoe zou het zijn als dit soort groepjes in de Utrechtse studentenwereld zouden ontstaan, bij theologie of NSU of op andere plaatsen? Ik zou er graag deel van willen uitmaken!
Lees de volledige artikelen hier en hier.
Monday, April 30, 2007
Dromen en visie
Woensdag 25 april hebben een groepsleidersavond gehad, met de vier groepsleiders van de gebedsgroepen. Het was goed om bij elkaar te zijn, terug te kijken op de afgelopen tijd, zowel op de zegeningen als de minder goede kanten, en om vooruit te kijken naar de toekomst. Als ik langs loop wat onze toekomstvisie is, merk ik dat we nogal ambitieus zijn. Alhoewel, ambitieus? Je kan beter zeggen dat we veel verwachten van wat God gaat doen. Sterker nog, als God het niet doet komt er van onze plannen weinig terecht. Ik heb die avond nog Anne van der Bijl geciteerd, die heeft gezegd: "Als jouw visie je niet bang maakt, is zowel je visie als je God te klein."
Vanaf het begin hebben we gezegd: we willen missionair gebedsgroep zijn. Maar wat houdt dat in? Wat betekent dat nu concreet voor ons als gebedsgroep? In Matteüs 28 geeft Jezus zijn discipelen de opdracht om discipelen te maken. We hebben gezegd dat het onze focus is om theologiestudenten en andere studenten tot discipelen van Jezus maken. Dat klinkt al gauw als "wij zijn discipelen van Jezus, wij weten hoe het zit, en we gaan het jou even leren". Dat is niet onze bedoeling. Wij zijn ook maar beperkt en andere studenten zijn niet achterlijk. Daarom willen we op een bescheiden manier mensen op weg helpen van waar ze nu zijn naar waar God ze wil hebben. En dan hebben we het ook over onszelf en elkaar.
Onze droom is een gebedsbeweging onder theologiestudenten en andere studenten. We willen dit blok alle eerstejaars theologie uitnodigen die we nog niet eerder uitgenodigd hebben (dat zijn er niet veel meer), we willen aankomend collegejaar onder de nieuwe studenten een gebedsbeweging 'kickstarten' en we gaan contact leggen met ouderejaars waarvan we weten dat ze wekelijks in een groepje bidden. Bij de ouderejaars hopen we ook een missionaire vermenigvuldigingsdrang aan te wakkeren, van hen te leren, en de handen in een te slaan voor onze faculteit.
Omdat onze faculteit maar klein is, willen we ons ook richten (op termijn) op andere studenten, maar hoe we dat gaan aanpakken... Ondergetekende (Gijs) zal zich volgend collegejaar gaan inzetten voor gebed binnen NSU, dus Navigators van Utrecht, wees op je hoede!
Om de boel een beetje te ondersteunen gaan we (naast deze blog) een mailing opzetten. Wil je je daarvoor opgeven? Reageer met je mailadres op deze post, dan zetten we je op de mailing list.
Vanaf het begin hebben we gezegd: we willen missionair gebedsgroep zijn. Maar wat houdt dat in? Wat betekent dat nu concreet voor ons als gebedsgroep? In Matteüs 28 geeft Jezus zijn discipelen de opdracht om discipelen te maken. We hebben gezegd dat het onze focus is om theologiestudenten en andere studenten tot discipelen van Jezus maken. Dat klinkt al gauw als "wij zijn discipelen van Jezus, wij weten hoe het zit, en we gaan het jou even leren". Dat is niet onze bedoeling. Wij zijn ook maar beperkt en andere studenten zijn niet achterlijk. Daarom willen we op een bescheiden manier mensen op weg helpen van waar ze nu zijn naar waar God ze wil hebben. En dan hebben we het ook over onszelf en elkaar.
Onze droom is een gebedsbeweging onder theologiestudenten en andere studenten. We willen dit blok alle eerstejaars theologie uitnodigen die we nog niet eerder uitgenodigd hebben (dat zijn er niet veel meer), we willen aankomend collegejaar onder de nieuwe studenten een gebedsbeweging 'kickstarten' en we gaan contact leggen met ouderejaars waarvan we weten dat ze wekelijks in een groepje bidden. Bij de ouderejaars hopen we ook een missionaire vermenigvuldigingsdrang aan te wakkeren, van hen te leren, en de handen in een te slaan voor onze faculteit.
Omdat onze faculteit maar klein is, willen we ons ook richten (op termijn) op andere studenten, maar hoe we dat gaan aanpakken... Ondergetekende (Gijs) zal zich volgend collegejaar gaan inzetten voor gebed binnen NSU, dus Navigators van Utrecht, wees op je hoede!
Om de boel een beetje te ondersteunen gaan we (naast deze blog) een mailing opzetten. Wil je je daarvoor opgeven? Reageer met je mailadres op deze post, dan zetten we je op de mailing list.
Thursday, April 5, 2007
Inspiratiepunt: Billy Borden
Op de website van 24/7 prayer staat een inspirerend artikel over Billy Borden. Billy Borden was een rijke student die Jezus volgde met een radicale overgave. Hij werd geraakt door het morele verval op Yale aan het begin van de vorige eeuw, en hij zag vele levens die door zonde overhoop lagen. Hij besloot om dagelijks voor het ontbijt te bidden met een vriend van hem. Korte tijd later deed een derde student mee, en een vierde, en een vijfde... aan het eind van zijn eerste jaar kwamen er dagelijks 150 studenten samen om te bidden. In zijn laatste jaar kwamen er zo'n duizend van de 1.300 studenten aan Yale bij elkaar in zulke gebedsgroepjes.Daarnaast zette hij bijbelstudiegroepen op. De bidders spraken onderling af wie welke niet-christen tot Jezus zou leiden, en Billy zelf koos de 'moeilijkste gevallen' uit. Een merkwaardige evangelisatiestrategie, als ik het zelf zeg, maar blijkbaar heeft het gewerkt... Daarnaast hielden Billy Borden en zijn bondgenoten zich bezig met de zorg voor wezen, weduwen, en kreupelen, en richtten zij de 'Yale Hope Mission' op om alcoholisten te helpen van hun verslaving af te komen.
Wat Billy Borden bereikt heeft is indrukwekkend, maar het meest indrukwekkend vind ik zijn volkomen overgave aan Jezus. Typerend is wat hij ooit schreef in zijn dagboek: "Say 'no' to self and 'yes' to Jesus every time." Die zin klinkt nog regelmatig in zijn achterhoofd.
Mocht je nog niet op de link geklikt hebben: lezen die hap!
Wednesday, March 28, 2007
De kracht van vermenigvuldiging
Nadat we een half jaar met eerst vier, later drie man gebeden hebben, hebben we de groep begin dit blok gesplitst en nieuwe mensen uitgenodigd. Al in de eerste week hadden we acht nieuwe bidders, en het duurde niet lang voordat er een derde groep startte. Twee van die nieuwe groepen zijn inmiddels al weer verder gegroeid en bereiden zich voor op een nieuwe splitsing. Hoe gaat dat toch zo snel?
Een aantal mensen die sinds het begin van dit blok meebidden, zijn zelf heel enthousiast geworden en zijn andere mensen gaan uitnodigen. Ik vond het ontzettend gaaf om al gelijk in de eerste week van mensen te horen, dat ze zelf weer anderen wilden gaan uitnodigen. Die mensen werden aangesproken door de visie (in het kort: samen bidden, groeien in je relatie met God, groeien in vriendschap met elkaar, en relevantie voor de buitenwereld) en geven die weer door aan anderen. Van die anderen (laten we voor het gemak zeggen: vrienden van vrienden van mij) zijn er hopelijk ook mensen met hetzelfde enthousiasme, die weer nieuwe mensen uitnodigen. Als er genoeg bidders zijn, trainen we nieuwe groepsleiders en starten we nieuwe groepen.
Dit vermenigvuldigingsprincipe vinden we ook in de Bijbel. Denk bijvoorbeeld aan de "grote opdracht" in Matteüs 28:16-20:
Let goed op: Jezus draagt zijn leerlingen op, om alle volken tot zijn leerlingen te maken, door hen te dopen en hen te leren om zich te houden aan alles wat Jezus hen heeft opgedragen. Dus voor iedere leerling die deze elf leerlingen maken, geldt alles wat voor de elf leerlingen geldt, inclusief deze opdracht die Jezus op dat moment geeft. Het gebod om leerlingen te maken geldt ook voor de leerlingen die zij maken. Dus de eerste leerlingen moeten niewe leerlingen maken, die ook weer nieuwe leerlingen moeten maken, die ook weer nieuwe leerlingen moeten maken, etc.
Een andere bijbeltekst die vermenigvuldiging laat zien is 2 Timoteüs 2:2. Daar schrijft Paulus aan Timoteus: "Geef wat je in aanwezigheid van velen van mij hebt gehoord, door aan betrouwbare mensen die geschikt zijn om anderen te onderwijzen." Let eens op de "lagen" of "generaties" die in dit vers voorkomen. Paulus (1) had Timoteüs (2) dingen geleerd, die hij moest doorgeven aan betrouwbare mensen (3) die geschikt zijn om anderen (4) te onderwijzen. Paulus draagt hier zorg voor zijn geestelijk "achterkleinkinderen", waarvan hij de meesten waarschijnlijk nooit ontmoet heeft.
Ik zal hier een korte wiskundige demonstratie geven. We hebben elf leerlingen. Laten we zeggen dat ze in een jaar tijd allemaal drie leerlingen maken, en hen leren om leerlingen te maken. Daarmee verviervoudigd het aantal leerlingen jaarlijks. Daarna heb je 44 leerlingen (11 origineel en 33 nieuw) die weer allemaal in een jaar tijd drie leerlingen maken. Na een jaar zijn er 176 leerlingen (11 + 33 + 132), die ook weer in een jaar tijd drie leerlingen maken. Na een jaar heb je 704 leerlingen, na nog een jaar zijn dat er 2816, en na vijf jaar in totaal zijn dat er 11.264. Na 10 jaar in totaal zijn er volgens mijn rekenmachine 11.534.336 leerlingen. Elf en een half miljard, meer dan de huidige wereldbevolking.
Als we dat vergelijken met een prediker, iemand die heel veel preken houdt waarbij er mensen tot geloof komen. Laten we zeggen dat hij in een jaar tijd vierduizend bekeerlingen maakt. Na twee jaar zijn dat er achtduizend, na drie jaar twaalfduizend, na vijf jaar twintigduizend, na tien jaar veertigduizend. Hij begint heel erg goed en indrukwekkend met massale bekeringen, maar uiteindelijk wordt hij ingehaald door de leerlingmakende beweging. Hij werkt ontzettend hard, maar hij kan in zijn eentje nooit op tegen de massa leerlingmakende leerlingen.
Dat is de kracht van vermenigvuldiging. Vijftien mensen bidden wekelijks samen, een aantal van hen nodigt mensen uit, en het geheel wordt geleid door een handjevol groepsleiders. Dat stelt misschien nog niet zoveel voor. Maar als we bedenken dat de groep in een blok vijf keer zo groot is geworden, dan stelt dat heel wat voor. Wie weet hoeveel mensen er over een half jaar meebidden, hoeveel groepjes en groepsleiders we dan hebben? En over een jaar, twee jaar, drie...
Tegelijk is er ook een andere kant. Het werken aan vermenigvuldiging is soms verrekte lastig. Misschien ken je niet zoveel mensen, of durf je mensen niet goed uit te nodigen voor een gebedsgroep, of te vertellen over je geloof. Misschien zitten de omstandigheden tegen en zijn er domweg weinig mensen die mee zouden kunnen bidden. Misschien wil er gewoon niemand meebidden. Soms is er terugloop. Is dat een probleem? Misschien is het een probleem en kun je naar een oplossing zoeken en bidden om verbetering. Vraag God om in te grijpen als het niet goed gaat! Misschien is het geen probleem, maar zit er geen potentie in datgene waar je mee bezig bent. Misschien is het wel beter om de handdoek in de ring te gooien en je energie te steken in iets anders. Als er van een gebedsgroepje weinig overblijft, kan het beter zijn om je bij een bestaande groep te voegen of iets anders te gaan doen.
Hoe dan ook, het toepassen van het principe van vermenigvuldiging in de praktijk vraagt wijsheid en Gods leiding. Bid en luister naar God, vraag aan Hem wat zijn concrete wil is in een specifieke situatie. Moeten we al splitsen of mensen uitzenden, of langer bij elkaar blijven? Moeten we blijven bidden om meer mensen voor deze groep en volharden, of wordt het tijd om onze energie in iets anders te steken? Vermenigvuldiging is geen model en geen trucje. Het is een Bijbels principe dat we alleen in afhankelijkheid van God kunnen toepassen. Dus ondanks (of dankzij?) onze inzichten zijn en blijven we mede-werkers van Jezus, die op duizend manieren werkt in deze wereld. En dat is waar het uiteindelijk om gaat.
Een aantal mensen die sinds het begin van dit blok meebidden, zijn zelf heel enthousiast geworden en zijn andere mensen gaan uitnodigen. Ik vond het ontzettend gaaf om al gelijk in de eerste week van mensen te horen, dat ze zelf weer anderen wilden gaan uitnodigen. Die mensen werden aangesproken door de visie (in het kort: samen bidden, groeien in je relatie met God, groeien in vriendschap met elkaar, en relevantie voor de buitenwereld) en geven die weer door aan anderen. Van die anderen (laten we voor het gemak zeggen: vrienden van vrienden van mij) zijn er hopelijk ook mensen met hetzelfde enthousiasme, die weer nieuwe mensen uitnodigen. Als er genoeg bidders zijn, trainen we nieuwe groepsleiders en starten we nieuwe groepen.
Dit vermenigvuldigingsprincipe vinden we ook in de Bijbel. Denk bijvoorbeeld aan de "grote opdracht" in Matteüs 28:16-20:
De elf leerlingen gingen naar Galilea, naar de berg waar Jezus hen had onderricht, en toen ze hem zagen bewezen ze hem eer, al twijfelden enkelen nog. Jezus kwam op hen toe en zei: ‘Mij is alle macht gegeven in de hemel en op de aarde. Ga dus op weg en maak alle volken tot mijn leerlingen, door hen te dopen in de naam van de Vader en de Zoon en de heilige Geest, en hun te leren dat ze zich moeten houden aan alles wat ik jullie opgedragen heb. En houd dit voor ogen: ik ben met jullie, alle dagen, tot aan de voltooiing van deze wereld.’
Let goed op: Jezus draagt zijn leerlingen op, om alle volken tot zijn leerlingen te maken, door hen te dopen en hen te leren om zich te houden aan alles wat Jezus hen heeft opgedragen. Dus voor iedere leerling die deze elf leerlingen maken, geldt alles wat voor de elf leerlingen geldt, inclusief deze opdracht die Jezus op dat moment geeft. Het gebod om leerlingen te maken geldt ook voor de leerlingen die zij maken. Dus de eerste leerlingen moeten niewe leerlingen maken, die ook weer nieuwe leerlingen moeten maken, die ook weer nieuwe leerlingen moeten maken, etc.
Een andere bijbeltekst die vermenigvuldiging laat zien is 2 Timoteüs 2:2. Daar schrijft Paulus aan Timoteus: "Geef wat je in aanwezigheid van velen van mij hebt gehoord, door aan betrouwbare mensen die geschikt zijn om anderen te onderwijzen." Let eens op de "lagen" of "generaties" die in dit vers voorkomen. Paulus (1) had Timoteüs (2) dingen geleerd, die hij moest doorgeven aan betrouwbare mensen (3) die geschikt zijn om anderen (4) te onderwijzen. Paulus draagt hier zorg voor zijn geestelijk "achterkleinkinderen", waarvan hij de meesten waarschijnlijk nooit ontmoet heeft.
Ik zal hier een korte wiskundige demonstratie geven. We hebben elf leerlingen. Laten we zeggen dat ze in een jaar tijd allemaal drie leerlingen maken, en hen leren om leerlingen te maken. Daarmee verviervoudigd het aantal leerlingen jaarlijks. Daarna heb je 44 leerlingen (11 origineel en 33 nieuw) die weer allemaal in een jaar tijd drie leerlingen maken. Na een jaar zijn er 176 leerlingen (11 + 33 + 132), die ook weer in een jaar tijd drie leerlingen maken. Na een jaar heb je 704 leerlingen, na nog een jaar zijn dat er 2816, en na vijf jaar in totaal zijn dat er 11.264. Na 10 jaar in totaal zijn er volgens mijn rekenmachine 11.534.336 leerlingen. Elf en een half miljard, meer dan de huidige wereldbevolking.
Als we dat vergelijken met een prediker, iemand die heel veel preken houdt waarbij er mensen tot geloof komen. Laten we zeggen dat hij in een jaar tijd vierduizend bekeerlingen maakt. Na twee jaar zijn dat er achtduizend, na drie jaar twaalfduizend, na vijf jaar twintigduizend, na tien jaar veertigduizend. Hij begint heel erg goed en indrukwekkend met massale bekeringen, maar uiteindelijk wordt hij ingehaald door de leerlingmakende beweging. Hij werkt ontzettend hard, maar hij kan in zijn eentje nooit op tegen de massa leerlingmakende leerlingen.
Dat is de kracht van vermenigvuldiging. Vijftien mensen bidden wekelijks samen, een aantal van hen nodigt mensen uit, en het geheel wordt geleid door een handjevol groepsleiders. Dat stelt misschien nog niet zoveel voor. Maar als we bedenken dat de groep in een blok vijf keer zo groot is geworden, dan stelt dat heel wat voor. Wie weet hoeveel mensen er over een half jaar meebidden, hoeveel groepjes en groepsleiders we dan hebben? En over een jaar, twee jaar, drie...
Tegelijk is er ook een andere kant. Het werken aan vermenigvuldiging is soms verrekte lastig. Misschien ken je niet zoveel mensen, of durf je mensen niet goed uit te nodigen voor een gebedsgroep, of te vertellen over je geloof. Misschien zitten de omstandigheden tegen en zijn er domweg weinig mensen die mee zouden kunnen bidden. Misschien wil er gewoon niemand meebidden. Soms is er terugloop. Is dat een probleem? Misschien is het een probleem en kun je naar een oplossing zoeken en bidden om verbetering. Vraag God om in te grijpen als het niet goed gaat! Misschien is het geen probleem, maar zit er geen potentie in datgene waar je mee bezig bent. Misschien is het wel beter om de handdoek in de ring te gooien en je energie te steken in iets anders. Als er van een gebedsgroepje weinig overblijft, kan het beter zijn om je bij een bestaande groep te voegen of iets anders te gaan doen.
Hoe dan ook, het toepassen van het principe van vermenigvuldiging in de praktijk vraagt wijsheid en Gods leiding. Bid en luister naar God, vraag aan Hem wat zijn concrete wil is in een specifieke situatie. Moeten we al splitsen of mensen uitzenden, of langer bij elkaar blijven? Moeten we blijven bidden om meer mensen voor deze groep en volharden, of wordt het tijd om onze energie in iets anders te steken? Vermenigvuldiging is geen model en geen trucje. Het is een Bijbels principe dat we alleen in afhankelijkheid van God kunnen toepassen. Dus ondanks (of dankzij?) onze inzichten zijn en blijven we mede-werkers van Jezus, die op duizend manieren werkt in deze wereld. En dat is waar het uiteindelijk om gaat.
Monday, March 12, 2007
Het Lucas 10:2b virus
Daarna stelde de Heer tweeënzeventig anderen aan, die hij twee aan twee voor zich uit zond naar iedere stad en plaats waar hij van plan was heen te gaan. Hij zei tegen hen: "De oogst is groot, maar arbeiders zijn er weinig; vraag dus de eigenaar van de oogst of hij arbeiders wil sturen om de oogst binnen te halen." (Lucas 10:1-2)
Jezus stuurt tweeënzeventig (of zeventig) van zijn leerlingen voor zich uit. Iedereen moet weten dat hij eraan komt! Al de mensen die Jezus nog niet hebben leren kennen worden voorgesteld als 'oogst', en de discipelen van Jezus als 'arbeiders'. Dat niet alleen, Jezus leert deze 'arbeiders' om te bidden voor meer 'arbeiders', want de oogst is zó groot, en arbeiders zijn er maar weinig.
Deze tekst is heel erg opvallend. Ik ken zelf maar twee andere bijbelteksten waarin God zijn kinderen een concreet gebedspunt aanreikt, namelijk Psalm 122:6 ("Vraag om vrede voor Jeruzalem") en 1 Korinthiërs 14:13 ("Daarom moet iemand die in klanktaal spreekt bidden om de gave die te kunnen uitleggen"). Blijkbaar vindt God dit een belangrijk punt. Gebed draait niet om woorden, maar om onze relatie met God. Toch zijn er gebeden die God graag wil beantwoorden, gebeden die God graag hoort. Als we dit gebed bidden, mogen we er ook van verzekerd zijn dat we verhoord zullen worden.
Dit artikel geeft meer achtergronden van deze bijbeltekst (in het Engels), en van een initiatief dat op deze tekst gebaseerd is: het Lucas 10:2b virus, of 'ten2b'. Wat houdt dit initiatief concreet in?
1) Bid! Zoek een gebedspartner en stel het alarm van je mobiel in op 10:02 am of pm, dus 10:02 of 22:02 (twee over tien). Als je alarm gaat, leg je je bezigheden even stil en vraag je God om arbeiders te sturen voor de oogst. Wees gerust specifiek ("Heer, stuur arbeiders naar Utrecht Overvecht voor de oogst") en let op wat God gaat doen.
2) Zaai! Zoek naar gelegenheden in je leven van alledag om het goede nieuws van Jezus en zijn koninkrijk te delen met anderen.
Een vriend en mentor van mij, Marc, heeft 'ten2b' al te pakken en vertelt een inspirerend verhaal. Nadat hij heeft gebeden, zegt zijn zoontje van vijf: "Papa, God sprak tot mijn hart. Hij vind het een mooi gebed en hij werkt eraan." Een dag later komt het jochie er weer op terug: "Papa, God sprak weer tot mijn hart, om je te laten weten dat hij de zendelingen heeft gestuurd waar je om vroeg." Cool!
Vanavond gaat voor het eerst mijn alarm. Wanneer gaat die van jou?
Sunday, March 4, 2007
Gebedstrio of huiskerk?
Al een tijd lang denk ik na over wat kerk is en hoe we het vorm geven. Tijdens bijeenkomsten van gebedstrio's waar ik deel van uit maak ontdek ik steeds vaker dat gebed eigenlijk samen hoort te gaan met samen Bijbel lezen, met verhalen vertellen, met gezelligheid, met missionair besef, en met veel andere dingen. Van het één komt het andere. Zo wordt een gebedstrio al gauw een plaats waar we vriendschap opbouwen, waar we dingen leren over God, waar we onze kennis omzetten in concrete daden ("Heej, zullen we een dag gaan vasten?"), en waar we meebouwen aan Gods Koninkrijk. Dat is een heel mooi en opbouwend proces - maar volstaat de term 'gebedstrio' of 'gebedsgroep' eigenlijk wel?
Ik vond in een blogpost van Marc een interessante definitie van een huisgemeente, "DNA+3". En het grappige is, het lijkt erop dat onze gebedstrio's op de faculteit eraan voldoen. Dit zijn de criteria:
- D. Divine presence: Jezus is aanwezig en staat centraal.
- N. Nurturing relationships: vriendschappen die erop gericht zijn
elkaar te helpen om verder te komen in het volgen van Jezus.
- A. Apostolische missie (d.w.z. de missie die Jezus aan de apostelen
gegeven heeft).
- +1. Als groep deel uitmaken van een groter netwerk.
- +2. Toegewijd aan Gods werk in hun plaats of regio.
- +3. Niet alleen mensen toevoegen, maar ook groepen vermenigvuldigen.
Zo blijkt maar hoe rekbaar de term 'kerk' is. Kerk, dat ben jij! Erg
prikkelend.
Aan de andere kant, als je beseft dat de term 'kerk' slaat op een groep mensen, de verzameling van volgelingen van Jezus, dan is het allemaal niet zo raar. Die ene Kerk komt samen in kerkdiensten, gebedstrio's, vergaderingen, bijbelkringen, leden van die ene Kerk wonen bij elkaar in huis (een christelijk gezin of christelijke huisgenoten) en delen hun leven met elkaar. Ieder gebedstrio maakt deel uit van die ene Kerk. Wonderlijk...
Ik vond in een blogpost van Marc een interessante definitie van een huisgemeente, "DNA+3". En het grappige is, het lijkt erop dat onze gebedstrio's op de faculteit eraan voldoen. Dit zijn de criteria:
- D. Divine presence: Jezus is aanwezig en staat centraal.
- N. Nurturing relationships: vriendschappen die erop gericht zijn
elkaar te helpen om verder te komen in het volgen van Jezus.
- A. Apostolische missie (d.w.z. de missie die Jezus aan de apostelen
gegeven heeft).
- +1. Als groep deel uitmaken van een groter netwerk.
- +2. Toegewijd aan Gods werk in hun plaats of regio.
- +3. Niet alleen mensen toevoegen, maar ook groepen vermenigvuldigen.
Zo blijkt maar hoe rekbaar de term 'kerk' is. Kerk, dat ben jij! Erg
prikkelend.
Aan de andere kant, als je beseft dat de term 'kerk' slaat op een groep mensen, de verzameling van volgelingen van Jezus, dan is het allemaal niet zo raar. Die ene Kerk komt samen in kerkdiensten, gebedstrio's, vergaderingen, bijbelkringen, leden van die ene Kerk wonen bij elkaar in huis (een christelijk gezin of christelijke huisgenoten) en delen hun leven met elkaar. Ieder gebedstrio maakt deel uit van die ene Kerk. Wonderlijk...
Monday, February 26, 2007
Pray-it-forward
Gebedsvriendin Anna, die iets kunstzinnigs studeert in Utrecht, is bezig met een cool project: Pray it forward! Als ik het goed begrepen heb, is ze bezig met een site en een boek om de boodschap van gebed door te geven (en punten te halen op school - dat terzijde).
Aan de hand van een pray-it-forward-boek bid je en verdiept je relatie met God. Vervolgens deel je dat met anderen door aan drie mensen een pray-it-forward-boek te geven. Het boek en de website helpen om een gebedsbeweging op gang te brengen. Ergens klinkt dat bekend...
"Toevallig" is het ook mijn droom dat mensen in gebed hun relatie met God verdiepen en zijn Vaderhart leren kennen, om dat vervolgens door te geven aan anderen. Gebedstrio's is daar een methode voor, pray-it-forward een andere, hele interessante. Deze ga ik in de gaten houden!
Sunday, February 25, 2007
Kort nieuws, tijdstip en locatie
Afgelopen week hebben we voor het eerst gebeden in drie groepen. Op maandag drie man, woensdag vijf en vrijdag vier. We zijn dus met z'n elven, want ik heb twee keer meegebeden. Het team is erg blij over deze groei, en de nieuwe bidders ook. Ik hoorde één van de nieuwe bidders God vragen om nóg meer groei. Gaaf!
Iemand vroeg mij naar de tijden en locaties. Hij of zij kon ons niet vinden. Tja... lastig punt! De tijden veranderen en zijn erg flexibel, maar er wordt nu gebeden op:
- Maandag, om 13:50 eten en daarna bidden.
- Woensdag 11:50 bidden en daarna eten.
- Vrijdag 11:50 bidden en daarna eten.
De locaties wisselen, tot nu toe hebben we onder andere hier gezeten:
- Stiltecentrum op de 8ste verdieping (meestal niet op maandag).
- TSU kamer op de 13de verdieping.
- Educatorium.
- Buiten.
- Het stiltecentrum op Hoog Catharijne.
Ehrm... Je hebt op woensdag en vrijdag het meeste kans in het stiltecentrum, en anders in de TSU kamer. En anders... Bel me maar...
Iemand vroeg mij naar de tijden en locaties. Hij of zij kon ons niet vinden. Tja... lastig punt! De tijden veranderen en zijn erg flexibel, maar er wordt nu gebeden op:
- Maandag, om 13:50 eten en daarna bidden.
- Woensdag 11:50 bidden en daarna eten.
- Vrijdag 11:50 bidden en daarna eten.
De locaties wisselen, tot nu toe hebben we onder andere hier gezeten:
- Stiltecentrum op de 8ste verdieping (meestal niet op maandag).
- TSU kamer op de 13de verdieping.
- Educatorium.
- Buiten.
- Het stiltecentrum op Hoog Catharijne.
Ehrm... Je hebt op woensdag en vrijdag het meeste kans in het stiltecentrum, en anders in de TSU kamer. En anders... Bel me maar...
Thursday, February 8, 2007
Een paar huishoudelijke mededelingen
Tot mijn schrik ontdekte ik gister dat het alleen mogelijk was voor leden van Blogger om te reageren op deze blog. Dat is natuurlijk niet de bedoeling! Ik heb het aangepast.
Verder ben ik er op mijn persoonlijke blog op gewezen dat ik min of meer negatief leek te doen over twee Rooms-katholieke pastores waar ik onlangs een gebedstijd mee heb gedeeld. Dat was niet mijn bedoeling, ik probeerde vooral een weergave te geven van mijn ervaring, en die is sterk gekleurd door mijn eigen achtergrond en karakter. Daarom heb ik een disclaimer toegevoegd met verdere uitleg.
Tot slot goed nieuws vanuit onze faculteit: afgelopen woensdag hebben we met acht theologiestudenten gebeden. Ik zeg 'we', maar eigenlijk had ondergetekende zich verslapen en stond Alette er alleen voor. Ze heeft een goede tijd gehad met zeven nieuwe bidders, en iedereen was erg enthousiast. You go, girl! Er wordt over gedacht om een derde groep te beginnen, bijvoorbeeld op vrijdag (zelfde tijdstip), en zelfs het starten van een vierde groep komt in zicht.
Voor een vierde groep, en voor groepen die nog weer daarna gestart kunnen worden, zoeken we nieuwe gebedsleiders of groepsleiders (gebedsgroepleider is zo'n mond vol). Het is een leuke rol om te vervullen. We bieden een stukje training en een stukje coaching aan, en groepsleiders-in-spe krijgen ruimte om te oefenen in het houden van een inleiding en het leiden van een bijeenkomst. Het klinkt misschien wat zwaar, maar dat is het niet. Het is wel belangrijk om te investeren in nieuwe leiders voor nieuwe groepjes, zodat ieder trio of groepje in goede banen geleid kan worden.
Verder ben ik er op mijn persoonlijke blog op gewezen dat ik min of meer negatief leek te doen over twee Rooms-katholieke pastores waar ik onlangs een gebedstijd mee heb gedeeld. Dat was niet mijn bedoeling, ik probeerde vooral een weergave te geven van mijn ervaring, en die is sterk gekleurd door mijn eigen achtergrond en karakter. Daarom heb ik een disclaimer toegevoegd met verdere uitleg.
Tot slot goed nieuws vanuit onze faculteit: afgelopen woensdag hebben we met acht theologiestudenten gebeden. Ik zeg 'we', maar eigenlijk had ondergetekende zich verslapen en stond Alette er alleen voor. Ze heeft een goede tijd gehad met zeven nieuwe bidders, en iedereen was erg enthousiast. You go, girl! Er wordt over gedacht om een derde groep te beginnen, bijvoorbeeld op vrijdag (zelfde tijdstip), en zelfs het starten van een vierde groep komt in zicht.
Voor een vierde groep, en voor groepen die nog weer daarna gestart kunnen worden, zoeken we nieuwe gebedsleiders of groepsleiders (gebedsgroepleider is zo'n mond vol). Het is een leuke rol om te vervullen. We bieden een stukje training en een stukje coaching aan, en groepsleiders-in-spe krijgen ruimte om te oefenen in het houden van een inleiding en het leiden van een bijeenkomst. Het klinkt misschien wat zwaar, maar dat is het niet. Het is wel belangrijk om te investeren in nieuwe leiders voor nieuwe groepjes, zodat ieder trio of groepje in goede banen geleid kan worden.
Monday, February 5, 2007
Splitsing en oecumenisch gebed
Vandaag was een historische dag voor ons gebedstrio: de eerste keer bidden in een nieuwe samenstelling. Een half jaar lang hebben we eerst met z'n vieren, toen met z'n drieën, en uiteindelijk weer met z'n vieren gebeden. In die tijd hebben we ons voorbereid op het splitsen in twee groepen. Deze week begint het nieuwe blok met nieuwe colleges en nieuwe roosters, en beginnen we met bidden op twee tijdstippen: maandag na Latijn en woensdag tijdens Latijn.
Vandaag, maandag dus, hebben we gebeden (uiteraard na Latijn - en een smakelijke lunch). Twee bidders van het oorspronkelijke groepje, en één nieuwe bidder (die we een uur van tevoren verrast hadden met een uitnodiging). We liepen naar het stiltecentrum op de Uithof, installeerden ons om te gaan bidden, en werden verrast door twee studentenpastors van de Katholieke Theologische Universiteit. Wat blijkt: zij houden twee keer per week een gebedsdienst voor studenten in het stiltecentrum, en wij hadden onze gebedstijd tijdens één van hun gebedsdiensten gepland. "Hadden jullie iets voorbereid?" vroeg één van hen. "Eh, niet echt..." zei ik. "O, jullie mogen wel met ons meedoen." Zo gezegd, zo gedaan.
We waren de enige studenten, dus met z'n vijven hebben we daar gebeden - of moet ik zeggen, een liturgie afgedraaid? Zelf kan ik niet goed uit de voeten met zo'n geprogrammeerde vorm van gebed (of van kerk zijn in het algemeen). De liturgie was op een A4'tje uitgewerkt en ligt nu naast me. Hij begint:
Voor degenen die liturgisch nóg minder onderlegd zijn dan ik, hier staat zoiets als: de leidende pastor (pastoor? liturg?) zegt "God, kom mij te hulp", en samen zeggen we "Heer, haast u mij te helpen." Het is de bedoeling dat als gebed te zeggen, maar persoonlijk was ik drukker met in het ritme van de zin te blijven, dan met God.
Daarna zongen een Rooms-katholieke hymne, deden we nog een liturgisch vraag-antwoord gebed, een schriftlezing, de 'voorbeden', het Onze Vader, en nog een liturgisch vraag-antwoord gebed.
Bij de voorbeden staken beiden pastors een kaarsje aan, en baden op een manier van "Ik wil graag bidden voor ..., dat God dit en dat mag doen." Ik kan me vergissen, maar ik kon ze er niet op betrappen dat ze zich direct tot God richtten in een vrij gebed. Het was even stil en ik zag mijn kans schoon om ook even mijn zegje te doen tegen God, weliswaar zonder mijn woorden te onderstrepen met een waxinelichtje. Ik bad direct tot God met de woorden 'Vader' en 'Heer', zoals ik gewend ben, ik dankte God voor zijn liefde en vroeg hem om zijn liefde meer en meer zichtbaar te maken in ons en in heel zijn kerk. Ik dankte God voor de eenheid die hij de kerk geeft, van Rooms-katholiek en Luthers tot gereformeerd en charismatisch. Mijn bondgenoten wisten zich nog minder goed raad met de situatie dan ik en waren stil. Achteraf bedankten beiden pastores mij voor mijn voorbede.
Het geheel was na twintig minuten afgelopen. Een verrijkende liturgisch-oecumenische ervaring... geef mij toch maar vrij en spontaan gebed. Maar ja, deze gereformeerd-evangelisch-charismatische jongen is natuurlijk zo aliturgisch als een pompoen!
DISCLAIMER: in deze post probeer ik vooral een weergave te geven van mijn ervaringen. Ik kan persoonlijk niet zo veel met de beschreven vorm van gebed, maar dat heeft alles te maken met mijn achtergrond en mijn karakter. Het is absoluut niet mijn bedoeling om minzaam te doen over de twee pastores, hun geloof of gebed, of over Rooms-katholieke spiritualiteit in het algemeen. Ik heb persoonlijk veel geleerd van die spirituele tradities, en kan er ook nog veel van leren, bijvoorbeeld als het gaat om vasten en meditatie. Daarnaast, ik hou gewoon van die Roomsen!
Vandaag, maandag dus, hebben we gebeden (uiteraard na Latijn - en een smakelijke lunch). Twee bidders van het oorspronkelijke groepje, en één nieuwe bidder (die we een uur van tevoren verrast hadden met een uitnodiging). We liepen naar het stiltecentrum op de Uithof, installeerden ons om te gaan bidden, en werden verrast door twee studentenpastors van de Katholieke Theologische Universiteit. Wat blijkt: zij houden twee keer per week een gebedsdienst voor studenten in het stiltecentrum, en wij hadden onze gebedstijd tijdens één van hun gebedsdiensten gepland. "Hadden jullie iets voorbereid?" vroeg één van hen. "Eh, niet echt..." zei ik. "O, jullie mogen wel met ons meedoen." Zo gezegd, zo gedaan.
We waren de enige studenten, dus met z'n vijven hebben we daar gebeden - of moet ik zeggen, een liturgie afgedraaid? Zelf kan ik niet goed uit de voeten met zo'n geprogrammeerde vorm van gebed (of van kerk zijn in het algemeen). De liturgie was op een A4'tje uitgewerkt en ligt nu naast me. Hij begint:
MIDDAGGEBED (wij staan)
V. God, kom mij te hulp.
A. Heer, haast u mij te helpen.
Voor degenen die liturgisch nóg minder onderlegd zijn dan ik, hier staat zoiets als: de leidende pastor (pastoor? liturg?) zegt "God, kom mij te hulp", en samen zeggen we "Heer, haast u mij te helpen." Het is de bedoeling dat als gebed te zeggen, maar persoonlijk was ik drukker met in het ritme van de zin te blijven, dan met God.
Daarna zongen een Rooms-katholieke hymne, deden we nog een liturgisch vraag-antwoord gebed, een schriftlezing, de 'voorbeden', het Onze Vader, en nog een liturgisch vraag-antwoord gebed.
Bij de voorbeden staken beiden pastors een kaarsje aan, en baden op een manier van "Ik wil graag bidden voor ..., dat God dit en dat mag doen." Ik kan me vergissen, maar ik kon ze er niet op betrappen dat ze zich direct tot God richtten in een vrij gebed. Het was even stil en ik zag mijn kans schoon om ook even mijn zegje te doen tegen God, weliswaar zonder mijn woorden te onderstrepen met een waxinelichtje. Ik bad direct tot God met de woorden 'Vader' en 'Heer', zoals ik gewend ben, ik dankte God voor zijn liefde en vroeg hem om zijn liefde meer en meer zichtbaar te maken in ons en in heel zijn kerk. Ik dankte God voor de eenheid die hij de kerk geeft, van Rooms-katholiek en Luthers tot gereformeerd en charismatisch. Mijn bondgenoten wisten zich nog minder goed raad met de situatie dan ik en waren stil. Achteraf bedankten beiden pastores mij voor mijn voorbede.
Het geheel was na twintig minuten afgelopen. Een verrijkende liturgisch-oecumenische ervaring... geef mij toch maar vrij en spontaan gebed. Maar ja, deze gereformeerd-evangelisch-charismatische jongen is natuurlijk zo aliturgisch als een pompoen!
DISCLAIMER: in deze post probeer ik vooral een weergave te geven van mijn ervaringen. Ik kan persoonlijk niet zo veel met de beschreven vorm van gebed, maar dat heeft alles te maken met mijn achtergrond en mijn karakter. Het is absoluut niet mijn bedoeling om minzaam te doen over de twee pastores, hun geloof of gebed, of over Rooms-katholieke spiritualiteit in het algemeen. Ik heb persoonlijk veel geleerd van die spirituele tradities, en kan er ook nog veel van leren, bijvoorbeeld als het gaat om vasten en meditatie. Daarnaast, ik hou gewoon van die Roomsen!
Monday, January 29, 2007
Aanbidden in een kleine setting
Tijdens het blogsurfen vond ik een interessante blogpost op de House Church Blog over intieme aanbidding. Het heeft mij geïnspireerd en bemoedigd, en ik ga uitleggen waarom.
Voor mij is aanbidding ontzettend belangrijk. Aanbidding is bewust en actief God de plaats en de eer geven die hem toekomt. Ik heb aanbidding voornamelijk 'geleerd' op Soul Survivor, een christelijk jongerenfestival met veel nadruk op onder andere aanbidding en het werk van de Heilige Geest. Maar ja, als je op zo'n jaarlijks festival leert aanbidden... hoe ga je er dan mee verder? Elke zondagochtend in de plaatselijke evangelische gemeente gaan zitten? Of meekrijsen met een 'worship' cd?
Niet lang daarna ben ik gitaar gaan spelen. Eerst met twee akkoorden, waarmee ik probeerde twee regels van een liedje te spelen. Stukje bij beetje leerde ik meer akkoorden en meer liedjes. Zo ben ik niet meer afhankelijk van muzikanten op podia of cd's, maar kan ik zelf muziek maken. Dat is heel fijn... maar wat als ik mijn gitaar nu niet bij me heb?
Aanbidding is niet hetzelfde als muziek. Aanbidding kan prima zonder muziek, en muziek kan ook prima afleiden van God in plaats van de aandacht op God vestigen. Maar waarom vind ik het dan zo lastig om God 'gewoon' te aanbidden, met mijn eigen woorden? Waarom houdt het dan op met "God, u bent zo groot. Ik hou van u." Meestal ga ik dan verder in de trant van "God, wilt u dit en dat doen?", oftewel ik ga bidden voor dingen.
Als we bidden op de faculteit, heb ik nooit een gitaar bij me. Ook geen cd-speler. Moeten we dan met drie, vier mensen a capella gaan zingen? Of moeten we leren om 'gewoon met woorden' te aanbidden? Of zijn er andere vormen denkbaar?
De post die ik aan het begin noemde, begint als volgt:
Het liefst zou ik heel het artikel overnemen, maar dat zou plagiaat zijn. Daarom ga ik verder met de praktische uitwerking. Als aanbidding in essentie vormloos is, en het gaat om contact met God en het eren van God, wat voor vormen kunnen we dan verzinnen die persoonlijk, oprecht, authentiek en betekenisvol zijn? Welke vormen kunnen een kleine groep helpen om gezamenlijk God te ontmoeten en te eren? De post noemt er een paar:
- Gebruik simpele woorden. Denk aan gesproken aanbidding, lofprijs, bewondering, waardering, dankwoorden, erkenning en belijdenis van wie God is, etc.
- Lees een psalm of Bijbelpassage, op langzame en meditatieve wijze. Neem de tijd voor bezinning, en misschien ook gesproken aanbidding.
- Laat iedereen één van de namen of titels van God uitspreken, en aanbid God aan de hand daarvan met gesproken woorden.
- Gebruik een psalm als basis of richtlijn om God te aanbidden.
- Hang een poster op als basis of inspiratiebron voor aanbidding of bezinning.
- Zet meditatieve muziek op, terwijl je reflecteert op een bijbeltekst of een eigenschap van God.
- Wees stil en wacht op Gods aanwezigheid en stem.
Ongetwijfeld zijn er nog veel meer mogelijkheden. Ik heb ondertussen zin gekregen om wat dingen uit te proberen. Misschien werkt het, misschien niet. Eén reactie op de blog was erg bemoedigend: "Ik heb ontdekt dat onze aanbidding en bewondering van God alleen maar beperkt wordt door ons idee dat we er goed in moeten zijn."
Gelukkig maar, ik mag mijn zoekende, onzekere, aanmodderende zelf zijn in Gods aanwezigheid!
Voor mij is aanbidding ontzettend belangrijk. Aanbidding is bewust en actief God de plaats en de eer geven die hem toekomt. Ik heb aanbidding voornamelijk 'geleerd' op Soul Survivor, een christelijk jongerenfestival met veel nadruk op onder andere aanbidding en het werk van de Heilige Geest. Maar ja, als je op zo'n jaarlijks festival leert aanbidden... hoe ga je er dan mee verder? Elke zondagochtend in de plaatselijke evangelische gemeente gaan zitten? Of meekrijsen met een 'worship' cd?
Niet lang daarna ben ik gitaar gaan spelen. Eerst met twee akkoorden, waarmee ik probeerde twee regels van een liedje te spelen. Stukje bij beetje leerde ik meer akkoorden en meer liedjes. Zo ben ik niet meer afhankelijk van muzikanten op podia of cd's, maar kan ik zelf muziek maken. Dat is heel fijn... maar wat als ik mijn gitaar nu niet bij me heb?
Aanbidding is niet hetzelfde als muziek. Aanbidding kan prima zonder muziek, en muziek kan ook prima afleiden van God in plaats van de aandacht op God vestigen. Maar waarom vind ik het dan zo lastig om God 'gewoon' te aanbidden, met mijn eigen woorden? Waarom houdt het dan op met "God, u bent zo groot. Ik hou van u." Meestal ga ik dan verder in de trant van "God, wilt u dit en dat doen?", oftewel ik ga bidden voor dingen.
Als we bidden op de faculteit, heb ik nooit een gitaar bij me. Ook geen cd-speler. Moeten we dan met drie, vier mensen a capella gaan zingen? Of moeten we leren om 'gewoon met woorden' te aanbidden? Of zijn er andere vormen denkbaar?
De post die ik aan het begin noemde, begint als volgt:
Aanbidding in de context van een kleine, intieme, simpele kerkbijeenkomst (huiskerk, bijbelstudiekring, gebedsgroep - GvdN) is één van mijn lievelingsonderwerpen. Ik ben gewoon dol op het type aanbidding dat ik heb ervaren in kleine, simpele vormen van kerk zijn.
Begrijp me niet verkeerd. Ik hou van de grootse live muziek die je tegenkomt op grote, podiumgerichte aanbiddingsevents. Nog steeds geniet ik soms van de opwinding en diepgang van massale aanbidding. Maar mijn honger naar dit type aanbidding staat in geen verhouding tot de voldoening die ik krijg als ik aanbid met een klein groepje hechte bondgenoten, vrienden, mensen die ik vertrouw. Wanneer deze mensen hun harten openen met een uiting van aanbidding, is het alsof ik contact krijg met hun diepste verlangens en oprechte harten. Het is alsof ik van ziel tot ziel aanbid. Samen raken we God en wordt hij aanwezig in ons midden, door het ontzag en het verlangen van mensen die ik goed ken.
(vertaald door mij, Gijs van der Neut)
Het liefst zou ik heel het artikel overnemen, maar dat zou plagiaat zijn. Daarom ga ik verder met de praktische uitwerking. Als aanbidding in essentie vormloos is, en het gaat om contact met God en het eren van God, wat voor vormen kunnen we dan verzinnen die persoonlijk, oprecht, authentiek en betekenisvol zijn? Welke vormen kunnen een kleine groep helpen om gezamenlijk God te ontmoeten en te eren? De post noemt er een paar:
- Gebruik simpele woorden. Denk aan gesproken aanbidding, lofprijs, bewondering, waardering, dankwoorden, erkenning en belijdenis van wie God is, etc.
- Lees een psalm of Bijbelpassage, op langzame en meditatieve wijze. Neem de tijd voor bezinning, en misschien ook gesproken aanbidding.
- Laat iedereen één van de namen of titels van God uitspreken, en aanbid God aan de hand daarvan met gesproken woorden.
- Gebruik een psalm als basis of richtlijn om God te aanbidden.
- Hang een poster op als basis of inspiratiebron voor aanbidding of bezinning.
- Zet meditatieve muziek op, terwijl je reflecteert op een bijbeltekst of een eigenschap van God.
- Wees stil en wacht op Gods aanwezigheid en stem.
Ongetwijfeld zijn er nog veel meer mogelijkheden. Ik heb ondertussen zin gekregen om wat dingen uit te proberen. Misschien werkt het, misschien niet. Eén reactie op de blog was erg bemoedigend: "Ik heb ontdekt dat onze aanbidding en bewondering van God alleen maar beperkt wordt door ons idee dat we er goed in moeten zijn."
Gelukkig maar, ik mag mijn zoekende, onzekere, aanmodderende zelf zijn in Gods aanwezigheid!
Monday, January 15, 2007
Bidden vanuit je hart
Regelmatig hoor ik mensen zeggen: "Ik weet nooit wat ik moet bidden." Mijn antwoord is dan: "Wat jij wil. Wat wil jij bidden? Wat wil je graag zeggen tegen God? Wil je iets vragen, wil je hem ergens voor bedanken, wil je gewoon zeggen wat je van hem vindt?"
Met God mogen we persoonlijk omgaan en van hart tot hart communiceren. Als ik eerlijk ben, vind ik het moeilijk om vanuit mijn verstand te bidden, en word ik er steeds slechter in. Daarmee bedoel ik, dat ik geen idee heb "wat goed is om te zeggen tegen God", hoe je 'hoort' te bidden, of welke zinnen of woorden het goed doen in een gebed. Geen flauw idee.
Als ik bid, ben ik meestal eventjes bezig om contact te leggen. Contact met God, en contact met mijn eigen hart. Dan begin ik vanuit mijn hart te praten tegen God, zeg ik alles wat ik maar tegen God wil zeggen. Soms hou ik dan ook niet meer op en ratel ik aan één stuk door. Als er anderen bij zijn, moet ik mezelf vaak stop zetten. "Wacht even, Gijs. De anderen willen ook bidden."
Gelukkig ben ik vaak ook een tijdje stil. Dan luister ik naar wat God te zeggen heeft. Soms hoor ik niks. Soms hoor ik van alles. Niet met mijn oren, maar met mijn hart. Dan besef ik en voel ik dat God geen verzinsel is, maar dat hij werkelijk bestaat en tot ons spreekt.
Bid jij ook hart op?
Met God mogen we persoonlijk omgaan en van hart tot hart communiceren. Als ik eerlijk ben, vind ik het moeilijk om vanuit mijn verstand te bidden, en word ik er steeds slechter in. Daarmee bedoel ik, dat ik geen idee heb "wat goed is om te zeggen tegen God", hoe je 'hoort' te bidden, of welke zinnen of woorden het goed doen in een gebed. Geen flauw idee.
Als ik bid, ben ik meestal eventjes bezig om contact te leggen. Contact met God, en contact met mijn eigen hart. Dan begin ik vanuit mijn hart te praten tegen God, zeg ik alles wat ik maar tegen God wil zeggen. Soms hou ik dan ook niet meer op en ratel ik aan één stuk door. Als er anderen bij zijn, moet ik mezelf vaak stop zetten. "Wacht even, Gijs. De anderen willen ook bidden."
Gelukkig ben ik vaak ook een tijdje stil. Dan luister ik naar wat God te zeggen heeft. Soms hoor ik niks. Soms hoor ik van alles. Niet met mijn oren, maar met mijn hart. Dan besef ik en voel ik dat God geen verzinsel is, maar dat hij werkelijk bestaat en tot ons spreekt.
Bid jij ook hart op?
Een God van dichtbij
Saturday, January 13, 2007
Bidduh, bidduh, bidduh
Tussen het studeren door vind ik voldoende tijd om veel bezig te zijn met gebed en gebedswerk. Een kort overzichtje van de afgelopen tijd.
Met mijn gebedstrio op de faculteit gaat het nog steeds goed, en er zit groei in. Een vierde medestudent is ons gaan versterken, en minstens vier anderen hebben interesse getoond. In de huidige groep wil ik een stapje terug doen en één van mijn medebidders de kar laten trekken. Ik hoop zo ongeveer over een maand met een tweede groepje te starten, die ik ook weer wil overdragen aan een medebidder. Zo heb ik mijn handen vrij voor een eventuele derde groep, of andere dingen op dit vlak. Ik ben benieuwd wat de toekomst brengt.
Binnen mijn studentenvereniging, NSU, is gebed een speerpunt van het beleid van het bestuur, maar helaas wordt die visie nog niet erg breed gedragen. We wilden afgelopen week, de week van gebed, bidden van maandag 8:00 tot vrijdag 14:00, non-stop. De week was ingedeeld in shifts van zes uur, waarvoor één gebedsleider verantwoordelijk is. Ik had mezelf aangemeld als gebedsleider van de nachtshift (van 2:00 tot 8:00 's ochtends) van woensdag op donderdag. Helaas waren er zo weinig aanmeldingen, dat er pas dinsdag om 22:00, direct na een viering, werd begonnen met gebed, en alle nachtshifts vervielen. Ik werd ingedeeld op de donderdag van 14:00 tot 20:00.
Toen ik binnenkwam tegen tweeën 's middags waren er twee mensen aanwezig, en gedurende de shift waren er steeds drie tot zeven mensen aanwezig. Aangezien weinig mensen zin hadden om zes uur te bidden, liepen de meesten in en uit. Thomas en Renee zijn wel zes uur lang gebleven, om mij gezelschap te houden. Jongens, bedankt!
We hebben een aantal bijzondere dingen meegemaakt met elkaar. Eén daarvan was dat één van ons op een bijzondere (lees: rare en theologisch incorrecte) wijze erop kwamen om te bidden voor de prostitutie in Utrecht. Een tijd lang baden we voor de vrouwen achter de ramen, de mannen die hen bezoeken, en voor aanverwante zaken. Daarna ontdekten we, volgens mij via het gebedsschrift, dat al drie keer eerder mensen tijdens het bidden uitkwamen bij de prostitutie, en daarvoor een tijd lang hebben gebeden. Wonderlijk. Ik heb de overtuiging dat God iets van plan is. Misschien worden er wel bordelen gesloten door de gemeente, zoals pas in Amsterdam? Mm... Ik zou me kunnen vergissen, maar voor alle zekerheid hou ik toch maar het laatste nieuws in de gaten.
Ondertussen blijft het jammer dat gebed weinig leeft bij veel NSU'ers. Ik ben aan het nadenken en praten met mensen over manieren om daar verandering in te brengen. Laat deze blog ook een instrument zijn om daaraan bij te dragen. Wie weet wat de toekomst brengt.
(deze post is een bewerking van deze post op mijn persoonlijke blog)
Met mijn gebedstrio op de faculteit gaat het nog steeds goed, en er zit groei in. Een vierde medestudent is ons gaan versterken, en minstens vier anderen hebben interesse getoond. In de huidige groep wil ik een stapje terug doen en één van mijn medebidders de kar laten trekken. Ik hoop zo ongeveer over een maand met een tweede groepje te starten, die ik ook weer wil overdragen aan een medebidder. Zo heb ik mijn handen vrij voor een eventuele derde groep, of andere dingen op dit vlak. Ik ben benieuwd wat de toekomst brengt.
Binnen mijn studentenvereniging, NSU, is gebed een speerpunt van het beleid van het bestuur, maar helaas wordt die visie nog niet erg breed gedragen. We wilden afgelopen week, de week van gebed, bidden van maandag 8:00 tot vrijdag 14:00, non-stop. De week was ingedeeld in shifts van zes uur, waarvoor één gebedsleider verantwoordelijk is. Ik had mezelf aangemeld als gebedsleider van de nachtshift (van 2:00 tot 8:00 's ochtends) van woensdag op donderdag. Helaas waren er zo weinig aanmeldingen, dat er pas dinsdag om 22:00, direct na een viering, werd begonnen met gebed, en alle nachtshifts vervielen. Ik werd ingedeeld op de donderdag van 14:00 tot 20:00.
Toen ik binnenkwam tegen tweeën 's middags waren er twee mensen aanwezig, en gedurende de shift waren er steeds drie tot zeven mensen aanwezig. Aangezien weinig mensen zin hadden om zes uur te bidden, liepen de meesten in en uit. Thomas en Renee zijn wel zes uur lang gebleven, om mij gezelschap te houden. Jongens, bedankt!
We hebben een aantal bijzondere dingen meegemaakt met elkaar. Eén daarvan was dat één van ons op een bijzondere (lees: rare en theologisch incorrecte) wijze erop kwamen om te bidden voor de prostitutie in Utrecht. Een tijd lang baden we voor de vrouwen achter de ramen, de mannen die hen bezoeken, en voor aanverwante zaken. Daarna ontdekten we, volgens mij via het gebedsschrift, dat al drie keer eerder mensen tijdens het bidden uitkwamen bij de prostitutie, en daarvoor een tijd lang hebben gebeden. Wonderlijk. Ik heb de overtuiging dat God iets van plan is. Misschien worden er wel bordelen gesloten door de gemeente, zoals pas in Amsterdam? Mm... Ik zou me kunnen vergissen, maar voor alle zekerheid hou ik toch maar het laatste nieuws in de gaten.
Ondertussen blijft het jammer dat gebed weinig leeft bij veel NSU'ers. Ik ben aan het nadenken en praten met mensen over manieren om daar verandering in te brengen. Laat deze blog ook een instrument zijn om daaraan bij te dragen. Wie weet wat de toekomst brengt.
(deze post is een bewerking van deze post op mijn persoonlijke blog)
Friday, January 12, 2007
The Awakening Tour in Utrecht
Zet in je agenda: zaterdag 17 februari bidden voor de provincie Utrecht!
The Call organiseert een gebeds- en aanbiddingsavond in Utrecht, om te bidden voor onze provincie. Het zal de afsluiting zijn van een landelijke tour, waarin in iedere provincie een gebedsavond gehouden is. Ondergetekende heeft in 2006 onder andere gebeden voor Gelderland en Noord-Brabant, en ik kan het iedereen van harte aanbevelen, zeker aan mensen uit de provincie Utrecht.
Van de site: "Tijdens deze touravonden is er ruimte om God te ontmoeten, te (aan)bidden en geïnspireerd te worden. Wil jij ook een blijvende verandering zien in ons land? Kom dan naar een van deze avonden: een uitdaging en voorbereiding voor iedereen die Jezus wil navolgen in het uitreiken naar de mensen om zich heen!"
De avond zal plaatsvinden op de Boothstraat 10, de sociëteit van NSU. De zaal is open om 19:00 en de avond gaat van start om 19:30. Toegang is gratis.
Komt allen! (ten minste, als je geïnspireerd of bemoedigd wil worden, verandering wil zien in Utrecht en Nederland, een bijzondere avond met God wil beleven, of gewoon niks beters te doen hebt)
Voor de volledigheid, op 27 januari wordt er in Amstelveen gebeden voor Noord-Holland. Volg de onderstaande link voor meer informatie over die avond.
Bron: The Call
The Call organiseert een gebeds- en aanbiddingsavond in Utrecht, om te bidden voor onze provincie. Het zal de afsluiting zijn van een landelijke tour, waarin in iedere provincie een gebedsavond gehouden is. Ondergetekende heeft in 2006 onder andere gebeden voor Gelderland en Noord-Brabant, en ik kan het iedereen van harte aanbevelen, zeker aan mensen uit de provincie Utrecht.
Van de site: "Tijdens deze touravonden is er ruimte om God te ontmoeten, te (aan)bidden en geïnspireerd te worden. Wil jij ook een blijvende verandering zien in ons land? Kom dan naar een van deze avonden: een uitdaging en voorbereiding voor iedereen die Jezus wil navolgen in het uitreiken naar de mensen om zich heen!"
De avond zal plaatsvinden op de Boothstraat 10, de sociëteit van NSU. De zaal is open om 19:00 en de avond gaat van start om 19:30. Toegang is gratis.
Komt allen! (ten minste, als je geïnspireerd of bemoedigd wil worden, verandering wil zien in Utrecht en Nederland, een bijzondere avond met God wil beleven, of gewoon niks beters te doen hebt)
Voor de volledigheid, op 27 januari wordt er in Amstelveen gebeden voor Noord-Holland. Volg de onderstaande link voor meer informatie over die avond.
Bron: The Call
Wednesday, January 10, 2007
Inleiding
Wat is dit voor weblog?
Deze blog is gestart om gebed en gebedswerk te ondersteunen, om mensen te inspireren en op weg te helpen met gebed. Daarvoor zullen op deze blog artikelen, resources en links geplaatst worden. De primaire focus ligt bij studenten in Utrecht, maar op deze blog is alles uiteraard "free for all to see".
Op dit moment is deze blog representatief voor drie of vier gebedstrio's en -groepjes, zo'n vijftien bidders, een vierkoppig kernteam, en een hoop wilde plannen. We zijn begonnen met één gebedsgroepje van vier studenten. Het is mijn hoop dat deze blog als platform kan dienen voor een groeiende groep bidders, gebedstrio's, -groepen, -huizen en -initiatieven. In ieder geval willen we onze resources delen op het vlak van gebed, gebedswerk, en alles wat daarmee te maken heeft. Wie weet wat de toekomst verder brengt.
Ik wil van deze blog overigens geen soloproject maken, dus ben ik nog steeds op zoek naar gast- en co-schrijvers, en naar mensen met goede ideeën, snijdende kritiek of andersoortige input. Reageer dus met een gerust hart!
(laatste update: 30 april 2007)
Deze blog is gestart om gebed en gebedswerk te ondersteunen, om mensen te inspireren en op weg te helpen met gebed. Daarvoor zullen op deze blog artikelen, resources en links geplaatst worden. De primaire focus ligt bij studenten in Utrecht, maar op deze blog is alles uiteraard "free for all to see".
Op dit moment is deze blog representatief voor drie of vier gebedstrio's en -groepjes, zo'n vijftien bidders, een vierkoppig kernteam, en een hoop wilde plannen. We zijn begonnen met één gebedsgroepje van vier studenten. Het is mijn hoop dat deze blog als platform kan dienen voor een groeiende groep bidders, gebedstrio's, -groepen, -huizen en -initiatieven. In ieder geval willen we onze resources delen op het vlak van gebed, gebedswerk, en alles wat daarmee te maken heeft. Wie weet wat de toekomst verder brengt.
Ik wil van deze blog overigens geen soloproject maken, dus ben ik nog steeds op zoek naar gast- en co-schrijvers, en naar mensen met goede ideeën, snijdende kritiek of andersoortige input. Reageer dus met een gerust hart!
(laatste update: 30 april 2007)
Subscribe to:
Posts (Atom)