Aanbidden in een kleine setting

Tijdens het blogsurfen vond ik een interessante blogpost op de House Church Blog over intieme aanbidding. Het heeft mij geïnspireerd en bemoedigd, en ik ga uitleggen waarom.

Voor mij is aanbidding ontzettend belangrijk. Aanbidding is bewust en actief God de plaats en de eer geven die hem toekomt. Ik heb aanbidding voornamelijk 'geleerd' op Soul Survivor, een christelijk jongerenfestival met veel nadruk op onder andere aanbidding en het werk van de Heilige Geest. Maar ja, als je op zo'n jaarlijks festival leert aanbidden... hoe ga je er dan mee verder? Elke zondagochtend in de plaatselijke evangelische gemeente gaan zitten? Of meekrijsen met een 'worship' cd?

Niet lang daarna ben ik gitaar gaan spelen. Eerst met twee akkoorden, waarmee ik probeerde twee regels van een liedje te spelen. Stukje bij beetje leerde ik meer akkoorden en meer liedjes. Zo ben ik niet meer afhankelijk van muzikanten op podia of cd's, maar kan ik zelf muziek maken. Dat is heel fijn... maar wat als ik mijn gitaar nu niet bij me heb?

Aanbidding is niet hetzelfde als muziek. Aanbidding kan prima zonder muziek, en muziek kan ook prima afleiden van God in plaats van de aandacht op God vestigen. Maar waarom vind ik het dan zo lastig om God 'gewoon' te aanbidden, met mijn eigen woorden? Waarom houdt het dan op met "God, u bent zo groot. Ik hou van u." Meestal ga ik dan verder in de trant van "God, wilt u dit en dat doen?", oftewel ik ga bidden voor dingen.

Als we bidden op de faculteit, heb ik nooit een gitaar bij me. Ook geen cd-speler. Moeten we dan met drie, vier mensen a capella gaan zingen? Of moeten we leren om 'gewoon met woorden' te aanbidden? Of zijn er andere vormen denkbaar?

De post die ik aan het begin noemde, begint als volgt:

Aanbidding in de context van een kleine, intieme, simpele kerkbijeenkomst (huiskerk, bijbelstudiekring, gebedsgroep - GvdN) is één van mijn lievelingsonderwerpen. Ik ben gewoon dol op het type aanbidding dat ik heb ervaren in kleine, simpele vormen van kerk zijn.

Begrijp me niet verkeerd. Ik hou van de grootse live muziek die je tegenkomt op grote, podiumgerichte aanbiddingsevents. Nog steeds geniet ik soms van de opwinding en diepgang van massale aanbidding. Maar mijn honger naar dit type aanbidding staat in geen verhouding tot de voldoening die ik krijg als ik aanbid met een klein groepje hechte bondgenoten, vrienden, mensen die ik vertrouw. Wanneer deze mensen hun harten openen met een uiting van aanbidding, is het alsof ik contact krijg met hun diepste verlangens en oprechte harten. Het is alsof ik van ziel tot ziel aanbid. Samen raken we God en wordt hij aanwezig in ons midden, door het ontzag en het verlangen van mensen die ik goed ken.
(vertaald door mij, Gijs van der Neut)

Het liefst zou ik heel het artikel overnemen, maar dat zou plagiaat zijn. Daarom ga ik verder met de praktische uitwerking. Als aanbidding in essentie vormloos is, en het gaat om contact met God en het eren van God, wat voor vormen kunnen we dan verzinnen die persoonlijk, oprecht, authentiek en betekenisvol zijn? Welke vormen kunnen een kleine groep helpen om gezamenlijk God te ontmoeten en te eren? De post noemt er een paar:
- Gebruik simpele woorden. Denk aan gesproken aanbidding, lofprijs, bewondering, waardering, dankwoorden, erkenning en belijdenis van wie God is, etc.
- Lees een psalm of Bijbelpassage, op langzame en meditatieve wijze. Neem de tijd voor bezinning, en misschien ook gesproken aanbidding.
- Laat iedereen één van de namen of titels van God uitspreken, en aanbid God aan de hand daarvan met gesproken woorden.
- Gebruik een psalm als basis of richtlijn om God te aanbidden.
- Hang een poster op als basis of inspiratiebron voor aanbidding of bezinning.
- Zet meditatieve muziek op, terwijl je reflecteert op een bijbeltekst of een eigenschap van God.
- Wees stil en wacht op Gods aanwezigheid en stem.

Ongetwijfeld zijn er nog veel meer mogelijkheden. Ik heb ondertussen zin gekregen om wat dingen uit te proberen. Misschien werkt het, misschien niet. Eén reactie op de blog was erg bemoedigend: "Ik heb ontdekt dat onze aanbidding en bewondering van God alleen maar beperkt wordt door ons idee dat we er goed in moeten zijn."

Gelukkig maar, ik mag mijn zoekende, onzekere, aanmodderende zelf zijn in Gods aanwezigheid!

Bidden vanuit je hart

Regelmatig hoor ik mensen zeggen: "Ik weet nooit wat ik moet bidden." Mijn antwoord is dan: "Wat jij wil. Wat wil jij bidden? Wat wil je graag zeggen tegen God? Wil je iets vragen, wil je hem ergens voor bedanken, wil je gewoon zeggen wat je van hem vindt?"

Met God mogen we persoonlijk omgaan en van hart tot hart communiceren. Als ik eerlijk ben, vind ik het moeilijk om vanuit mijn verstand te bidden, en word ik er steeds slechter in. Daarmee bedoel ik, dat ik geen idee heb "wat goed is om te zeggen tegen God", hoe je 'hoort' te bidden, of welke zinnen of woorden het goed doen in een gebed. Geen flauw idee.

Als ik bid, ben ik meestal eventjes bezig om contact te leggen. Contact met God, en contact met mijn eigen hart. Dan begin ik vanuit mijn hart te praten tegen God, zeg ik alles wat ik maar tegen God wil zeggen. Soms hou ik dan ook niet meer op en ratel ik aan één stuk door. Als er anderen bij zijn, moet ik mezelf vaak stop zetten. "Wacht even, Gijs. De anderen willen ook bidden."

Gelukkig ben ik vaak ook een tijdje stil. Dan luister ik naar wat God te zeggen heeft. Soms hoor ik niks. Soms hoor ik van alles. Niet met mijn oren, maar met mijn hart. Dan besef ik en voel ik dat God geen verzinsel is, maar dat hij werkelijk bestaat en tot ons spreekt.

Bid jij ook hart op?

Een God van dichtbij

Ik ben bezig een artikel te schrijven over gebed voor het verenigingsblad van NSU, de Boothspraak. Als het naar tevredenheid af is zal ik het hier plaatsen. Wie de voorlopige versie wil lezen kan hier terecht. Feedback van harte welkom!

Bidduh, bidduh, bidduh

Tussen het studeren door vind ik voldoende tijd om veel bezig te zijn met gebed en gebedswerk. Een kort overzichtje van de afgelopen tijd.

Met mijn gebedstrio op de faculteit gaat het nog steeds goed, en er zit groei in. Een vierde medestudent is ons gaan versterken, en minstens vier anderen hebben interesse getoond. In de huidige groep wil ik een stapje terug doen en één van mijn medebidders de kar laten trekken. Ik hoop zo ongeveer over een maand met een tweede groepje te starten, die ik ook weer wil overdragen aan een medebidder. Zo heb ik mijn handen vrij voor een eventuele derde groep, of andere dingen op dit vlak. Ik ben benieuwd wat de toekomst brengt.

Binnen mijn studentenvereniging, NSU, is gebed een speerpunt van het beleid van het bestuur, maar helaas wordt die visie nog niet erg breed gedragen. We wilden afgelopen week, de week van gebed, bidden van maandag 8:00 tot vrijdag 14:00, non-stop. De week was ingedeeld in shifts van zes uur, waarvoor één gebedsleider verantwoordelijk is. Ik had mezelf aangemeld als gebedsleider van de nachtshift (van 2:00 tot 8:00 's ochtends) van woensdag op donderdag. Helaas waren er zo weinig aanmeldingen, dat er pas dinsdag om 22:00, direct na een viering, werd begonnen met gebed, en alle nachtshifts vervielen. Ik werd ingedeeld op de donderdag van 14:00 tot 20:00.

Toen ik binnenkwam tegen tweeën 's middags waren er twee mensen aanwezig, en gedurende de shift waren er steeds drie tot zeven mensen aanwezig. Aangezien weinig mensen zin hadden om zes uur te bidden, liepen de meesten in en uit. Thomas en Renee zijn wel zes uur lang gebleven, om mij gezelschap te houden. Jongens, bedankt!

We hebben een aantal bijzondere dingen meegemaakt met elkaar. Eén daarvan was dat één van ons op een bijzondere (lees: rare en theologisch incorrecte) wijze erop kwamen om te bidden voor de prostitutie in Utrecht. Een tijd lang baden we voor de vrouwen achter de ramen, de mannen die hen bezoeken, en voor aanverwante zaken. Daarna ontdekten we, volgens mij via het gebedsschrift, dat al drie keer eerder mensen tijdens het bidden uitkwamen bij de prostitutie, en daarvoor een tijd lang hebben gebeden. Wonderlijk. Ik heb de overtuiging dat God iets van plan is. Misschien worden er wel bordelen gesloten door de gemeente, zoals pas in Amsterdam? Mm... Ik zou me kunnen vergissen, maar voor alle zekerheid hou ik toch maar het laatste nieuws in de gaten.

Ondertussen blijft het jammer dat gebed weinig leeft bij veel NSU'ers. Ik ben aan het nadenken en praten met mensen over manieren om daar verandering in te brengen. Laat deze blog ook een instrument zijn om daaraan bij te dragen. Wie weet wat de toekomst brengt.

(deze post is een bewerking van deze post op mijn persoonlijke blog)

The Awakening Tour in Utrecht

Zet in je agenda: zaterdag 17 februari bidden voor de provincie Utrecht!

The Call organiseert een gebeds- en aanbiddingsavond in Utrecht, om te bidden voor onze provincie. Het zal de afsluiting zijn van een landelijke tour, waarin in iedere provincie een gebedsavond gehouden is. Ondergetekende heeft in 2006 onder andere gebeden voor Gelderland en Noord-Brabant, en ik kan het iedereen van harte aanbevelen, zeker aan mensen uit de provincie Utrecht.

Van de site: "Tijdens deze touravonden is er ruimte om God te ontmoeten, te (aan)bidden en geïnspireerd te worden. Wil jij ook een blijvende verandering zien in ons land? Kom dan naar een van deze avonden: een uitdaging en voorbereiding voor iedereen die Jezus wil navolgen in het uitreiken naar de mensen om zich heen!"

De avond zal plaatsvinden op de Boothstraat 10, de sociëteit van NSU. De zaal is open om 19:00 en de avond gaat van start om 19:30. Toegang is gratis.

Komt allen! (ten minste, als je geïnspireerd of bemoedigd wil worden, verandering wil zien in Utrecht en Nederland, een bijzondere avond met God wil beleven, of gewoon niks beters te doen hebt)

Voor de volledigheid, op 27 januari wordt er in Amstelveen gebeden voor Noord-Holland. Volg de onderstaande link voor meer informatie over die avond.

Bron: The Call

Inleiding

Wat is dit voor weblog?

Deze blog is gestart om gebed en gebedswerk te ondersteunen, om mensen te inspireren en op weg te helpen met gebed. Daarvoor zullen op deze blog artikelen, resources en links geplaatst worden. De primaire focus ligt bij studenten in Utrecht, maar op deze blog is alles uiteraard "free for all to see".

Op dit moment is deze blog representatief voor drie of vier gebedstrio's en -groepjes, zo'n vijftien bidders, een vierkoppig kernteam, en een hoop wilde plannen. We zijn begonnen met één gebedsgroepje van vier studenten. Het is mijn hoop dat deze blog als platform kan dienen voor een groeiende groep bidders, gebedstrio's, -groepen, -huizen en -initiatieven. In ieder geval willen we onze resources delen op het vlak van gebed, gebedswerk, en alles wat daarmee te maken heeft. Wie weet wat de toekomst verder brengt.

Ik wil van deze blog overigens geen soloproject maken, dus ben ik nog steeds op zoek naar gast- en co-schrijvers, en naar mensen met goede ideeën, snijdende kritiek of andersoortige input. Reageer dus met een gerust hart!

(laatste update: 30 april 2007)